Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Istnienie?

Gerber
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Gerber

Gerber

Opublikowano
Opublikowano

kilka  kropel soku z pomarańczy

wysycha na poduszce

 

skutek nieuwagi  tworzący antyświat

zaczyna istnieć kiedy nikt nie patrzy

 

zapalam zapałkę

od tak albo od (nie)znanej przyczyny

niebieski kolor podtrzymuje

złotożółty płomień

konieczność zawsze jest chłodna

nie odpowiada na pytania

 

po chwili gaśnie

przypadek przeznaczenie

nie ma już znaczenia

 

a my znowu szukać będziemy

ciepła

5
duszka

duszka

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

... bo może bez ciepła nie ma istnienia.., ciepła rozumianego i fizycznie i duchowo...

Wiersz mnie zatrzymał na dłużej i pobudził do współodczuwania i głębszej refleksji, szczególnie środkowa zwrotka, która wydaje mi się być jego "rdzeniem".

Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      Człowiek

      Przez Migrena · Opublikowano

      @hania kluseczka Użyłem "awersji na kluski" bo język pozwala na takie przesunięcia przyimka, gdy chcemy podkreślić reakcję na bodziec.   a co do reszty.    CZŁOWIEK pozostaje płomienny, a Migrena nie ulega drobnym złośliwościom.   przyszłaś się tutaj ogrzać, prawda ?   to teraz idź do baru mlecznego na kluski i nie truj dupy.            
    • violetta
      Razem

      Przez violetta · Opublikowano

      @KOBIETA w morzu moczę tylko nogi:)
    • KOBIETA
      Człowiek

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      „krytyka literacka nie jest osądzaniem człowieka przez człowieka (któż dał ci to prawo?), lecz starciem dwóch osobowości na absolutnie równych prawach. Wobec czego - nie sądź. Opisuj tylko swoje reakcje. Nigdy nie pisz o autorze ani o dziele - tylko o sobie w konfrontacji z dziełem albo z autorem. O sobie wolno ci pisać. Ale, pisząc o sobie, pisz tak aby osoba twoja nabrała wagi, znaczenia i życia - aby stała się decydującym twoim argumentem. Więc pisz nie jak pseudo-naukowiec, ale jak artysta. Krytyka musi być tak natężona i wibrująca jak to, czego dotyka - w przeciwnym razie staje się tylko wypuszczaniem gazu z balonu, zarzynaniem tępym nożem, rozkładem, anatomią, grobem. A jeśli nie chce ci się lub nie potrafisz - odejdź.”    W. Gombrowicz,  Dziennik 1953- 1956.       A „ Człowiek” jest doskonały w Twoim ujęciu Migrenko:) i obraz również:)       
    • Leo Krzyszczyk-Podlaś
      na dziale

      Przez Leo Krzyszczyk-Podlaś · Opublikowano

      na dziale rosną mgły najwięcej jesienią płoną bielą i ochrą dymią się czerwienią pachną grzybami i liśćmi buków na zimę ostrą zbierają siły szeleszczą nogami tu rosną baśnie na srebrnych łąkach wiatrem szeptane na moim dziale gdy słońce gaśnie złotą jesienią  
    • Wiesław J.K.
      ***

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Ewelina Ewelino, czytając te strofy przychodzi na myśl manekin, wiersz bez nagłówka czyli świetnie prowokujesz umysł czytelnika do "główkowania". Lubię utwory, które zmuszają mnie do głębszego zastanowienia, ten "niedokończony wers" po prostu dodaje temu życia. Pozdrawiam!     *********************

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...