Pokłon Rewolucji Kobiet

[Father Punguenty]

Kłaniam się rewolucji kobiet

Czapką głęboko do ziemi.

Każdemu kłaniam się nisko

W słusznej pan-gender sprawie:

Przed cis oraz les , nawet klękam,

Ale przed homo - już prawie.

 

Oto nie czapką, w ukłonie,

Z pomponem różowym, szlafmycą,

Lecz czarnym beretem filcowym,

Z pręcikiem i błyskawicą.

A kolor beretu przy ziemi,

To kolor brunatno jest szary -

Jak u kamrata Feliksa

I komendanta Guevary.

 

Prochom się jeszcze nie kłaniam,

Gdyż czekam wciąż męczennika.

Rewolucja jak wąż się nie spieszy

Wolno swe dzieci połyka.

 

Choć karki do ziemi gniecione

Przez karła i miękiszona,

Wyleziem spod płetwy Kaczora

Jako wyleźliśmy z łona.

 

Zetrzemy w proch stare mosty,

Postawim czerwone świątynie,

By wieczną ,Przedwieczny, aborcję

Dał świętej Marcie i Klementynie.

 

Niech czyn wasz będzie tak prosty,

Jak fallus wzniesiony z honorem.

Niech lipiec będzie augustem,

Październik zaś termidorem.

 

W gardło szampana więc lejąc,

Spirytus w koktajl radziecki,

Kreśli te słowa wasz dziaders -

Nie broniewski, a postsowiecki.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

(wersja udźwiękowiona)

Edytowane 30 Maja 2024 przez Father Punguenty (wyświetl historię edycji)

[Sylwester_Lasota]

Z nieco mieszanymi uczuciami,

ale kłaniam się temu wierszu... wierszowi

z podwójną przewrotką,

chociaż Mało zabrakło obok Czego Wary

 

Pozdrawiam

[Father Punguenty]

@Sylwester_Lasota ...tow. Mao pasuje do kakao, wiec się ciężko rymuje

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pzdr.

[aMZ]

!:)