Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

 

Przychodzisz po jesieni

Ty puchata królowo roku

Twoje skarby sfruwają z nieba

Rozświetlają świat niosąc spokój

 

Biel otuliła Ziemię

Oczyściła z momentu poprzedniego

Niesie chłód i ukojenie

Dla dnia codziennego

 

Idę parkiem do Ciebie

Śnieg iskrzy i chrzęści pod stopami

Zachwycona zimową ciszą

Zimowymi esami i floresami

 

Drzewa oszronione

Wielokształtne wielopostaciowe

Budzą uczucia najwznioślejsze

Poetom wiersze wypadają z głowy

 

Ja oczami wyobraźni

Widzę ciebie w płatkach śniegu idącego

Nie wiem jeszcze może spotkam ciebie

Całego ośnieżonego

Edytowane przez Ewula (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Powinno się wracać do pięknych wspomnień:) nasze Zycie się z nich składa, największym skarbem są zebrane w życiu wspomnienia. Moje obecnie są zimowe :)I nieważne ze już było....najważniejsze że powraca chociaż pod inna odsłoną :) Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za opinię Ewa

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

A ja pośród znanych mi już sfromułowań znajduję w Twoim wierszu też takie, których jeszcze nie spotkałam, i które ożywiły mój odbiór. Oto one:

 

Ty puchata królowo roku

Twoje skarby sfruwają z nieba

 

Biel ...

Oczyściła a momentu poprzedniego

 

Zachwycona ...

Zimowymi esami i floresami

 

Drzewa ...

Wielokształtne

 

Poetom wiersze wypadaja z głowy

 

 

Jak widać jest ich sporo i bardzo mi się podobają :) Pozdrawiam!

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • A jednak żeby żyć pełnią życia, potrzeba odwagi, zarówno w stosunku do przeszłości (rachunek sumienia) jak i przyszłości (właśnie należy się wychylać, a nie pozostawać w krzakach). Inaczej, zamiast być w jakimś miejscu drogi (dokądkolwiek) pozostawalibyśmy w martwym  punkcie.
    • @Jacek_Suchowicz Nie mam pewności, ale może w szukaniu Boga i w błądzeniu, gdy chce się odkryć prawdę, jest więcej wiary i tworzy się głębsza relacja niż w nawykowej rytualizacji. W końcu podmiot liryczny chce czegoś żywego i autentycznego.   Dotkliwa jest za to jego samotność, bo chrześcijańska koncepcja miłości bliźniego wpisuje się w niepodważalne stwierdzenie, że człowiek jest istotą społeczną. Gdzie dwóch lub trzech spotyka się w imię moje, tam jestem pośród nich , powiedział Chrystus, czyli nie istnieje kościół bez wspólnoty. Na marginesie - dotyczy to każdej religii, jako zjawiska grupowego. Za to wiara jest jednostkowa - czy z tej perspektywy idea prywatnego kościoła nie jest całkowitym nonsensem?  
    • Dziś urodzaj na modlitwy. Zazwyczaj unikam oceniania tekstów typowo religijnych pod kątem czysto poetyckim, tak jak nie dyskutuje się o walorach artystycznych modlitw, pieśni, litanii, choć niektóre bywają wybitne także pod względem środków wyrazu. Ale modlitwa ma charakter performatywny, dzieje się w niej coś ważnego między wypowiadającym  ją a adresatem Nie mamy tu  już reprezentacji w postaci podmiotu lirycznego  lecz wkraczamy w obszar, gdzie słowo nie tylko modeluje rzeczywistość, ale jest jej integralną częścią. Doceniam odwagę i szczerość tego wiersza, ale całkowicie w oderwaniu od kryteriów ars poetica, które tutaj są zupełnie nieadekwatne.  
    • Staram się nie komentować modlitw, bo w ogóle nie oceniam ich w kategoriach estetyczno-artystycznych. Ciężko odnosić się do czyjejś nagości w utworze, a nie podejmę się przez dyskrecję wyrokować czy mam do czynienia z prawdziwą intymnością, czy z kreacją poetycką. Sugeruję jedynie pisownię Zbawiciel wielką literą, bo jeśli wiersz rzeczywiście jest osobistym dialogiem osoby wierzącej z Bogiem, to wielka litera staje się oczywista jako świadectwo czci, uwielbienia, wdzięczności.
    • @Alicja_Wysocka Napisałem taką szybką odp. ad hoc. Zrobiło mi się szkoda tego licha.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...