Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

 

zajmująca poza iście generalska

uśmiech władny i pewny

oczy strzelają pokątnie ogniami

cyk zdjęcie próżne

 

tylko spodnie i sweterek

ulicznie kantów zapomniały

nazbyt szeregowe; poetyckie

 

 

buzia kształtna i ładna

rąbek kiecki z dekoltem

nożyny aż niczego sobie

cyk próżne zdjęcie

 

tylko oczy głębokie

wiotka nieobecność spojrzenia

zaduma poezji się kłania

 

 

włos jak się patrzy

gęsty zarost i wąs

okular przykrywający mądrość

cyk zdjęcie próżne

 

tylko garnitur od czapy

krawat godnie nierówny

poetycka nonszalancja na kość

 

 

kobiece zamyślenie ważnym

troska matki o dziatki

duma rozpiera rodziną

cyk próżne zdjęcie

 

tylko rzetelne zamyślenie

duma z jestestwa ponad to

wybija poetycka wyniosłość

Edytowane przez Leszczym (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Gosława To prawda, że mnóstwo próżnych zdjęć chodzi po sieci. I pewnie poeci, pisarze, myśliciele etc. też je popełniają. I faktycznie te zdjęcia bywają jakby wybrakowane i niedopracowane. Ale zdjęcia tych nazwijmy to "Wielkich" przebijają czymś jeszcze. Czymś trudnym do określenia i o tym chciałem napisać:)) 

Opublikowano

@Gosława Hej, wiesz to ja mogłem być nieprecyzyjny tzn. chcieć napisać jedno, a napisać co innego:) Ja również bardzo Cię pozdrawiam i dziękuję za zainteresowanie. A tak przy okazji to u nas w mieście dziś gorąco:) I aparaty fotograficzne idą w ruch:)

Opublikowano

@Gosława prawdę mówiąc ja też takie wolę:) Ale mam to co mam prawie centrum Warszawy. Ale nie narzekam, bo przynajmniej jestem bliżej ważnych decyzji:) Tutaj może trochę jakby jaśniej, ale i owszem, że zimno:) Zdjęcia - u mnie to różnie. Mam kilka albumów, ostatnio zarzuciłem fotografowanie. Skupiłem się na pisaniu:)

Opublikowano

@Gosława z dalekiej perspektywy outsidera łatwo mi to oceniać i radzić rób wszystko na 75%. Wiem, że to nie takie proste. Spójrz jednak, że udaje Ci się trochę wygospodarować czasu na forum poezja.org, a wiersze Ci się udają:) W sumie też jestem zmęczony, bo jestem dosyć aktywny w udzielaniu się na tym forum. Kto wie, czy właśnie nie zmęczenie jest największym znakiem naszych czasów. Ten świat wręcz nakazuje nam perfekcyjność i najlepiej jeśli we wszystkich aspektach naszego życia. Hmm... 

Opublikowano

@Gosława @huzarc o może i to jest recepta amok bojowy + samorozpieszczanie. Nie wiem. Ja tylko staram się nie utonąć i napisać wartościowy Tekst, co ciągle bliższe jest dążeniu niż spełnieniu. Fajnie, że są Wasze komentarze pod wierszem i że możemy sobie swobodnie porozmawiać;))

Opublikowano

@Gosława Czasami, aż za bardzo, ale może tak jest, że im cięższe z ołowiu nosi się buty, aby iść nimi od świtu do świtu, tym coraz większe rosną skrzydła, jeśli pozwoli się im rosnąć i uchroni od amputacji przez chwilę zwątpienia w sens swych kroków. 

Opublikowano

@Agrafka ciekawy pomysł to już coś. Czy tekst jest udany - nie mi to oceniać, ale jestem z niego zadowolony;)) Próżne zdjęcia są różne. Przy czym pisząc o czymś, że coś jest poetyckie - mam na myśli, że naprawdę wartościowe, niedookreślone itd. Ale na szczęście nie muszę definiować płaszczyzn interpretacji;) Jaki jest wiersz każdy widzi;)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Arsis masz ciekawe poczucie humoru:)  
    • Szukam sposobu, jak ci to przekazać, jak metafory wpleść w naszyjnik słów, kiedy nie mrugać, kiedy się ukłonić, historia, która jak twój głos toczy się — cicho, przez sen. Na końcu zdań — oddech, na końcu milczenia — dotyk, a między nami przestrzeń drży jak struna w dłoniach nocy. Bo każde słowo, gdy milknie, wciąż śpiewa o nas , tu — jak stary refren, co wraca w takt serca i dróg. Miłość to droga bez znaków, a ja wciąż nią idę do ciebie — z nadzieją, że znów usłyszę twój głos jak blues. Czasem mnie niesie wiatr wspomnienia, na pustych stacjach słyszę twój śmiech, na szybie nocy rysuję imię, którego już nie wymówi nikt. Może jutro znów się spotkamy, w którymś z wersów, w snach, wśród mgły — a jeśli nie — zostaw mi ciszę, tam też potrafię śnić. Bo każde słowo, gdy milknie, wciąż śpiewa o nas ,tu — jak stary refren, co wraca w takt serca i dróg. Miłość to droga bez znaków, a ja wciąż nią idę do ciebie — z nadzieją, że znów usłyszę twój głos jak blues.  
    • @violetta zdecydowanie meksykańskie   @violetta takie bardziej miłosne...    
    • @Arsis taka skoczna:) przyjmuje takie hiszpańskie, meksykańskie, dominikańskie:)
    • Prowincjony show biznes   Trzepoczą kokoszki rzęsami zalotnie W blue jeans ubrane i czerwoną szminkę Klijentów opasłych w chuć i pieniądze Prowincjonalny zgrania show biznes   Różowa landrynka panterka czy oksy Nawet na rzęsach mogą usiąść motyle Tej baśni z tysiąca i jednej nocy Niepowsydziłby się sam little finger   Tuż przy obwodnicy stoją misjonarki  Podobno dłużej niż same laternie W make-upie z "tych dla odważnych"  Bo bywa że z naczep zdzierają lakier   Tu lepkie powietrze od tanich fajek  Do drzwi otwartych wypełnia korytarz  A każde pragnienie szyte na miarę  To dla alfonsa jedynie lubrykant   
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...