Azyl

[Zdzisław Kiedrowicz]

Pomiędzy ścianą a wnętrzem pokoju
istnieje przestrzeń, jak azyl nadziei,
kiedyś rozgrzeszę wszystkie śmiałe dni,
nowym wcieleniem bieli.

Miliony igieł wkłutych w moją głowę
pobudza do życia, kontroluje jaźń,
najprostsze myśli pozwalają przetrwać,
odnaleźć siłę aby znowu wstać.

Los poruszany w krąg fortuny ręką,
raz smutek, raz radość, niebezpieczna gra,
gdy w sercu trwoga pozostawi piętno
uciekam w ciszę, zamykam swój świat.

Pomiędzy ścianą a wnętrzem pokoju
badam strukturę nacieków i plam,
na białym morzu wysepki znajduję,
gdzie wieczny spokój,
kiedyś będę tam...

Edytowane 12 Sierpnia 2023 przez Zdzisław Kiedrowicz
Większa czcionka. (wyświetl historię edycji)

[Nata_Kruk]

Wiersz ze stycznia 21 roku... musiało mnie coś ważnego zająć, że nie masz tu ani słowa ode mnie, a szkoda by było.

Piękny wiersz, ileż mądrych wersów, porównań...

Powtórka pierwszego wersu w ostatniej, przypomnienie, że to właśnie...

          pomiędzy ścianą a wnętrzem pokoju

          istnieje przestrzeń jak azyl nadziei         :)

oraz zakończenie...

         

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... kiedyś... wszyscy się tam znajdziemy, niejeden odetchnie może, z powodu...

ktoś inny...  uszczęśliwi się w nadziei, że...

Celowo nie skończyłam zdań.

Piękny wiersz.!

 

ps. Następnym razem daj większą czcionkę... musiałam mikroskop z laboratorium wywlec.. ;)

 

 

Edytowane 26 Października 2022 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)