Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@AnDante to nie powód żeby mówić mi że lepiej będzie mi być terapeutka niż poetka ja ci tak przykrości nie robię to mnie zabolało a to że masz sumienie to już twój problem krytyka krytykę umiem przyjąć ale za kogo ty się uważasz żeby mi pisać że nie nadaje się na poetkę sory ale nie mam ochoty gadać z tobą na tak niskim poziomie bo sędzia nie jesteś

@Iwa-Iwa wybacz ale nie chce już z tobą gadać 

@Iwa-Iwa jesteś przemądrzała iosoba i ranisz innych a ja od takich ludzi uciekam wybacz

@Iwa-Iwa tez mam prawo siebie bronić i nie dam ci po sobie jechać bo nic ci nie zrobiłam skoro się nie podoba to nie zaglądaj na mój profil

@Iwa-Iwa @Iwa-Iwa kazdy ma prawo tu wstawic co chce i skoro mam tu konto to ja też mam prawo ego to chyba ty masz tak. Się madrzyc 

Opublikowano

Droga Iwo, zaparz sobie melisę, uspokój się, a może zauważysz dość widoczny emotikon żartu przy moim dwuwierszu i przestaniesz Ty mnie obrażać niskim rzekomo poziomem dyskusji, bo to raczej Ty taki poziom prezentujesz.

Nie wiem, czy będziesz lepszą poetką czy terapeutką i przyznam - mało mnie to interesuje.

A tak przy okazji - nie napisałem, że nie nadajesz się na poetkę, (ale być może będziesz doskonałą terapeutką), więc nie zarzucaj mi czegoś, co nie miało miejsca, a co do Twojego wiersza, to przykro mi, ale to nie moja bajka, nie mój styl, ale oczywiście innym może się podobać, a do tzw. "kultury osobistej" należy przyznanie komuś prawa do jego własnego, nie zawsze zgodnego z naszym zdania.

Tego Ci serdecznie życzę

AD

 

Opublikowano

@AnDante melisy nie lubię ale sobie zapaliłam może zatopiemy topór wojenny zgoda? wyciągam rękę :)

@Iwa-Iwa a pisałam o chorobie gdyż chciałam by ludzie przestali nas się bać dać przekaz na forum i na blogu ale chyba będę musiała to zmienić i pisać o czym innym

Opublikowano

@Dag dziękuję stwierdziłam że świadectwo mi wystarczy bo to dużo stresu mnie kosztuje, ale myślę co tu dalej zrobić ze sobą oprócz osrodka do którego chodzę dzięki szkole miałam konkretne zajecie o co głównie mi chodziło by nie spać w dzień by poczuć jakiś moc adrenaliny nie udało się ale cóż próbowałam i powoli odzyskuje wiarę w swoje możliwości nawet zaczęłam szukać pracy bo już się odważyłam ogłoszenia przeglądam codziennie do 3 miejsc wysłałam cv 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...