Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

chrapiąca sandra bullock 
w ja cię kocham a ty śpisz jest słodsza

niż koty na you tube

 

kiedy ja chrapię mój facet
rozbija namiot i zasypia w śpiworze

 

wybudzona o pierwszej 
piję kawę
obmyślając ze szczegółami
wycięcie mu serca wątroby i kilku innych 
z pamięci

 

po drugiej
przeglądam kreacje jacykowa

 

koniecznie muszę mieć kapelusz

 

 

050121
 

Edytowane przez w kropki bordo (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Taki zapis chwili, sytuacji, ale ma w sobie coś. Fajnie napisane powyżej - 'swadę'. Forma pachnie mi nowożytnim wierszem:) dziwnie urwać i zaskoczyć:) 

@huzarc kolejny raz tutaj żałuję, że oprócz serca i puchara, nie ma ikonki z uśmieszkiem heheszkiem. Mnie też ten namiot podejrzanie ekhm się napatoczył

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@w kropki bordo dziś przeczytałam wiersz jeszcze raz i ten jacykow rozbawił mnie także i zrozumiałam bardziej - tak, jak się na zamułkę grzebie w necie to dochodzi się do dziwnych odnóg i zakątków.

Kiedyś się przyłapałam, że jestem na jakimś pudelku (gdzie ogólnie nie bywam) i czytam ilu i jakich partnerów miała pewna celebrytka. I myślę sobie- ale od czego ja w ogóle zaczęłam? Aha, sprawdzałam swój bank, jakie ma udziały, zarząd itd.  można? można

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A wiersz, nadal potwierdzam, sympatyczny:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Hehe no bo noce bywają bardziej natchnione i tkliwe, a do tego tamta była 'podrasowana' heh więc czasem rano mniej entuzjastycznie reaguję na nocny zachwyt:P Szymborska stosowała próbę nocy na nowopowstałych wierszach, ale potem rano często (ponoć) lądowały w koszu.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • niech cię nie unosi w przestrzeń bez dna, gdzie sucho i wieje chłodem. pomyśl razem ze mną o obrazach za blokadą, utajnionych, zdjęciach-półkownikach w głębokim archiwum, których nie widzimy z powodu działania najbardziej parszywej cenzury: złego czasu. a potem  – o metaforze-pokrace, co wyrodziła się z potrzeby opisania słodko śpiącego na fotelu, zwiniętego w kłębek Kryspina (chciałem tak na szybko stworzyć coś o kotach, miało być poetycko, ale naturalnie bez egzaltacji, dumałem, dumałem, nagle z podczaszkowego prądu wyskoczyło: "koty zwijają talerze"). cierpliwości, kochanie. oto przyszłość: naciskam guziczek, odsuwa się przegroda  – i wypadają kolorowe kadry nas dwojga. koty rozwijają talerze (przenośnia do śmiechu. przenośnia do innego świata).
    • @Tectosmith żeby cokolwiek napisać o inkwizycji trzeba mieć wiedzę historyczną a nie z memów na facebooku, bzdury piszesz kolego i nie na temat w dodatku

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       to zdanie powyżej dotyczy również Wiesława J.K. - brakuje wam panowie wiedzy historycznej,którą posiada Annna2
    • Powracam myślą w tamte czasy jak co roku w porze późnej jesieni kłosy zbóż znowu latem jakby ze złota się złocą na tych polach nowe ziarno się rodzi gwiazdy srebrzą się cichą tak spokojną nocą a przecież i słońce radosne też już wschodzi kiedy dzień co każde rano budzi się od nowa i jak ogień płonie gdy zachodzi czerwienią orzeł rozpostarł skrzydła już leci w stronę nieba to rocznica jest polska nasza listopadowa raduje się bardzo serce poety znów natchnione krwawiło tyle razy aż pozostały blizny na stole pachnie znowu bochen chleba zasnęli tylko snem wiecznym nasi bohaterowie pochowani w grobach u matki Ojczyzny historia dzisiaj ich oceni i o nich nam wszystko opowie Bóg w święty dzwon w dzień oznaczony uderzy dziękczynienia hymn dzisiaj za to mu śpiewamy nowe obrazy poświęcimy w rzeźbione misternie ramy za wiekowe ziemie które wróciły do Macierzy na zawsze tu pozostaną gdzie polskie powstało plemię    
    • @Maksymilian Bron To jest wiersz, kto nie wstydzi się tęsknić. To wiesz o uczuciu, które pamięta nie tylko miejsca, ale temperaturę ich światła. Jest w nim czystość, nawet jeśli słowa niosą w niej rany.
    • @lovej Od miłości bolą kości:) pozdrawiam 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...