COSTA COFFEE

[szept wiatru]

Spotkali się gdzieś przy stoliku w Costa Coffee
Dwie samotności skrzyżowane ze sobą
Ona – chuda bogini o bolących nogach
On – chudy literat z pustką w kieszeniach.

 

Wypili razem kawę, latte macchiato,
Był majowy wieczór, cykady grały sonatę,
Bum cyk cyk bum, bum cyk cyk bum,
A miłość obydwojga rozkwitała jak kwiat.

                                         Warszawa, 2 I 2021

Edytowane 4 Stycznia 2021 przez szept wiatru (wyświetl historię edycji)

[joanna53]

i odtąd nie byli już samotni,

pozdrawiam.

[Leszczym]

@szept wiatru Coś w tym wierszu zdecydowanie jest. Poważne i ironiczne zarazem. Smutne i wesołe. Pesymistyczne i optymistyczne. Krótkie, a jednocześnie długie na tyle, że czytelnik może się doczytać czego tam chce:) Super. Bardzo mi się podoba.

[_M_arianna_]

@szept wiatru

 

Przecież miłość dwojga do kawy, to też jakaś miłość do rozkwitającego smaku ;) 

 

 

 

Edytowane 5 Stycznia 2021 przez _Marianna, (wyświetl historię edycji)

[szept wiatru]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jakiego smaku, przecież obydwoje chyba wiemy, o co tu chodzi:-) a propos, chude blondynki to raczej nie w moim typie są, nawet moja żona to postawna brunetka ;-)

 

Edytowane 5 Stycznia 2021 przez szept wiatru (wyświetl historię edycji)