Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Poszukiwany żywy, nie martwy

szeryf otrzymał pismo tej treści

więc je przeczytał raz, drugi, trzeci

a potem stwierdził, że to niewieści

 

charakter pisma, do tego jeszcze

zapaszek perfum choć już ulotny

sprawił, że szeryf osiodłał konia

i ruszył jako jeździec samotny.

 

Kogo lub czego miał szeryf szukać

było w tym piśmie czarne na białym

szeryf zachował wszystko dla siebie

bo chciał być stróżem prawa wspaniałym

 

i móc zabłysnąć przed mieszkańcami

czynem doniosłym i dokonanym

bo chciał w miasteczku gdzie był szeryfem

być bohaterem, być szanowanym.

 

Na prerii dostrzegł stado mustangów

z niego na lasso złapał gniadego

lecz gdy go oddał autorce listu

to okazało się, że nie tego

 

chciała niewiasta od stróża prawa

bo na swym ranczo ma sporo koni

a ona chciała konia szeryfa

mieć na wyłączność w zasięgu dłoni.

 

Morał i wniosek płynący z wiersza

wszystko wyjaśnia nam w tej materii,

że trzeba czytać ze zrozumieniem

a nie przemierzać bezdroża prerii.

 

Opublikowano

Twój wiersz zatrzymał mnie na dłużej.., nie tylko z powodu piękna słowa rytmu i melodii, ale też pobudzającego do refleksji i zaglądnięcia w siebie przekazu... Bardzo mi sie podoba :) Pozdrawiam serdecznie i noworocznie :)

Opublikowano

Rozwiąż Heniutku wreszcie do końca,

Tę iście końską łamigłówkę,

Czy ona chciała szeryfa konia,

Czy może tylko jego koń-cówkę?

 

Opublikowano

Toż to koń być musi, taki co się zowie,

Żeby z damą wierzgać trza mieć końskie zdrowie 

 

 

Opublikowano

@Franek K

Szeryf ponoć był wiracha

lecz dosiadał on wałacha

dama o tym nie wiedziała

i dlatego pewnie chciała

 

konia, lecz gdy się spostrzegła

do szeryfa wnet pobiegła

z prośbą nie do odrzucenia

słuchaj ten fakt wszystko zmienia

 

bo słyszałam dziś burdelu,

że pistolet twój do celu

wymierzony nie pudłuje

a więc pozwól, że spróbuję

 

być ruchomą twoją tarczą

i choć inne babska warczą

moja prośba jest rozkazem

celuj, strzelaj raz za razem.

 

Serdecznie pozdrawia

Henryk I - dadaista

:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...