Zapach wanilii

[Daniel Głowacki]

Zapach wanilii

 

Dla mojej Pani 

 

Jedwabny zapach wanilii 
Wypełnia wszystkie zmysły 
Dotykam Cię jakbyś szkłem była 
Bojąc się że nagle pryśniesz

 

Przesuwam drżące ręce 
Po krzywiznach ciała 
Buduję Twe pożądanie 
Oddajesz mi się cała 

 

W dotyku skóra jedwabista 
Z namiętności płonie 
Na piersi pąkach zaciskam 
Delikatnie me dłonie 

 

Kusi mnie ud wnętrze 
Swym gładkim alabastrem 
Drżysz kiedy je pieszczę 
Wzdychasz kiedy je glaszczę 

 

Gorący kwiat róży rozkoszy 
Pod lekkim moim dotykiem 
Płatki otwiera swoje 
I eksplodujesz krzykiem 

 

Krucha i delikatna bardzo 
Wewnątrz namiętnie gorąca 
Kusisz mnie pożądaniem 
Zaspokoić chcę żądzę 

 

Już nieopanowanie dążę 
Do chwili mego spełnienia 
Szybko i niepowstrzymanie 
Szukam zaspokojenia 

 

I kiedy w chwili szczytowej
Wypełniam miłością Cię całą 
Boję się że jak szkło pryśniesz 
Lecz tak się na szczęście nie stało 

 

Przytulam mocno i delikatnie 
Alabastrowe piękne ciało 
Zapach wanilii całuję 
Którego zawsze mi mało...
D.G.