Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

"Opowieść wigilijna"


Rekomendowane odpowiedzi

 

w taką noc jak dzisiaj znów nie mogę zasnąć
chciałbym się przytulić 
mamę objąć z tatą

 

opowiedz mi mamo jak to było dawniej
kiedy mieszkaliście 
sami tu beze mnie

 

jak to było kiedyś gdy się kochaliście
kiedy mnie nie było 
wszystko było prostsze?

 

jak z jakiegoś filmu? jak to z wami było?
opowiedz mi mamo 
w sercu jakoś zimno

 

tak chciałbym uwierzyć w tę noc wigilijną
że nie byłem tylko
od losu pomyłką

 

gdzie jest teraz tata? dlaczego go nie ma?
powiedz mamo proszę
czemu łzy wylewasz?

 

wiem
że to przeze mnie

 

byłem niepotrzebny

niegrzeczny za głośny
mały bachor wredny

 

wiem
że pił przeze mnie 

 

sam bym nie wytrzymał
hałasu i stresu

 

wiem
ja jestem winien

i wiem
że przeze mnie 
ciebie bił

 

słyszałem
kiedy brata nocą
w płaczu utulałem

 

w noc cudów jak dzisiaj
przytul mnie znów mocno

i mi opowiadaj

 

wciąż nie mogę zasnąć

 

nie czekam prezentów
ni na Mikołaja
jedno mam życzenie
co dzień je powtarzam

 

chciałbym by pod drzewkiem
choć raz jeden w roku
rodzina stanęła
przy wspólnym opłatku

 

wiesz
Rodzina


cała

 

ja tata brat mama

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witaj :-)

Pozwolę sobie za Markiem.

 

A tak poza tym to ja na przykład nie czuję najmniejszego zażenowania czytając Twój wiersz. W zapisie również nie znajduję  nic dziwnego. Myślę, że taki dokładnie był zamysł Autorki. Bez upiększeń, metafor, szorstko, prosto z mostu. Czasami tak trzeba i tyle.

To również oblicze poezji.

 

A wiem, co Autorka potrafi. Np wyciągać z rękawa nietuzinkowe, najczęściej genialne metafory. 

 

Jednak ten wiersz też bardzo mi się podoba. Jest moc. Nie ukrywam, oczywiście, że napisałaś dużo lepszych :-)

I jedna uwaga może: "...od losu pomyłką" - tak nie bardzo. Bez "od" albo "losową pomyłką", ale to nie mój wiersz :-)

 

Pozdrawiam ciepło :-)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Marek.zak1 Bardzo miło mi Ciebie gościć :-) Bardzo dziękuję za słowo pod wierszem. Pozdrawiam, życząc spokojnych, ciepłych bliskością Świąt.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

 

@w kropki bordo

Wiesz co...  W sumie, ja też czuję zażenowanie, czytając TO.

 

Narracja w tym wierszydełku jest - oczywiście - stylizowana na wypowiedź dziecięcą. Rymy - zamierzenie infantylne, fraza - zamierzenie krótka, rytm - łamie Misię specjalnie. 
Oczy wiście.

 

I... to nie moja historia, nie moje "wspominki". Ale takie dzieci dźwigające winę za całe zło najbliższego im świata (w tym za rozpad rodziny), znam.

 

Ale... W sumie bez różnicy, jak mówią matematycy :-) 
Bo:

Wesołych, spokojnych Świąt!

 

 

@barth

Dzięki, Bartek. :-) Za zwrócenie uwagi - też ;-) ;-)
W sumie... bez różnicy, jak mówią fizycy, ale dooobra, poprawię, poprawię, jak wszystko przetrawię.

Pozdrowienia urwane prosto z choinki! ;-) :-)

 


 

@Dag Wszystkiego Ci najbliższego na te dziwne Święta, znaczone odległością... Radosnych, ciepło-rodzinnych, mimo wszystko, a może jednak - nade wszystko, Daguś!


PS Ale mi rozgrzałaś szarości tym ognistym obrazkiem przystrojonego świątecznie baru...! Dzięki!!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Ewelina Fakt, dziwne. Mnie historia przerosła. Jestem o całe piekło mniejszy od tego co się w moim życiu wydarzyło :)) I nawet jeśli napiszę coś fajnego, wiesz wierzę, że mogę (jeszcze) to to co napiszę też mnie przerośnie. No taki psikus losu :))) Trzym się, M.  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Czyli fajnie być babcią.
    • @Rafael Marius  cały dzień ja nosiłam po rękach, to spała, to ja przewijałam i pilnowałam jej potrzeby:) jaka kruszynka:) cała miłość przelewa się na bobasa:)
    • (Współczesna na wzór archeologicznych) [1]   On powiedział, ona powiedziała; Więc, by im odpowiedzieć rzecz cała, Nas↔ich „zaorać”, na zawsze pognębić. Ale, gdzie w tych mowach drzwi do głębi? Brak, są to pojedynki na słowa, Z zasady, to nie jest rozmowa ≡ Bez dopuszczeń poddań argumentom, (Czy ich intencja niecną czy świętą). [2] Tak, wiem, że nie mieć racji to przykre, – Toż skutki z jej braku wynikłe. Wszystko to Schopenhauerem pachnie I jego „Erystyką” – nie ładnie! [3] Tak częste wściekłe boje ozorne W polityce, „nokautem” pozorne. – Jedna strona jakiś błąd zarzuci, Druga „A wy też” lub inne nuci. Któż wygrał, gdy co nie trza robili? [4] Czy od oskarżeń wzajemnych mili? [5] Co przykre? Trend głów przenika w dół, – Różne sfery dyskutują na wzór… Czy nie? – Niziny stoją, gdzie stały, Bo tak warcząc się nie poprawiały? A potem, Schopenhauer trend wdrożył, Czym część elit do grobów już złożył? Gdybyż wciąż z kurczakiem Sokrates Mógł przyjść i błędom dać granic kratę! [6]   Przypisy [1] Ciekawe jak w roku 4000 nas ocenią potomni, (czy jacyś kosmici odkrywający ruiny ludzkiej cywilizacji)? Czy wyróżnią kulturę maszyn parowych, spalinowych i elektrycznych; czy gliny, papieru i nośników elektronicznych? Ale w sumie to mało mówi co do rozwoju, może lepiej byłoby wyróżniać czy potrafiono w niej wzajem korygować błędy. [2] Rozmowa i dyskusja to takie wymiany zdań, które zakładają, że można się od drugiej strony czegoś ciekawego dowiedzieć, przekonać ją albo dać się przekonać. Wymiana zdań, do której przystępujemy z aksjomatem – niewzruszalnym przez nic założeniem, że się przekonać nie damy, wszelkie argumenty odrzucimy niezależnie czy zdają się rozsądne czy głupie, czy wysunięte w niecnych intencjach czy w najlepszych, jeśli nie wobec nas to chociaż dla dobra sprawy, to nie rozmowa ani dyskusja to „boks na ozory”, czasem przechodzący w odmianę terroryzmu w której nie używa się karabinów maszynowych tylko słów… – Ale czy mniej niszczycielską? Ostatecznie, kule mogą uszkodzić ciało, zaś słowa mózg. [3] Arthur Schopenhauer to był taki filozof: co to w książeczce „Erystyka: sztuka prowadzenia sporów : mistrzostwo słownej szermierki” pouczał jak wygrać każdą dyskusję, nawet bez posiadania racji. I zróbmy eksperyment myślowy z wygraniem dyskusji bez posiadania racji, taki że oto jest debata o tym czy można wchodzić pod jadący pociąg, i twierdzący, że można by ją wygrał, a potem on sam czy ktoś pod jego wpływem by spróbował… – Cóż za tragedia! [4] Wzajemność oskarżeń ich nie unieważnia, to że pan robił źle nie oznacza, że pani robiła dobrze. Wbrew temu co sobie myślą państwo politycy wzajemne zarzuty się nie znoszą. [5] Albo zarzut był prawdziwy albo nie. Jeśli był do rzeczy, to trzeba by było naprawić postępowanie własne a nie się odszczekiwać. Jeśli nie był, tracą państwo zarzucający w dyskusjach na forach publicznych czas, który mogłyby zająć tematy ważniejsze, a co za tym idzie bardziej pożyteczne dla słuchaczy. [6] To było w Atenach, filozofowie wymyślili, że o człowieczeństwie świadczy dwunożność, na co Sokrates przyniósł kolegom kontrargument: kurczaka. Na co wprowadzono korektę, że dwunożność ale bez piór. Sokrates replikował kontrargumentem w postaci oskubanego kurczaka. Natenczas przyjęli niedoskonałość swoich twierdzeń. Dziś wymiany poglądów nie idą tak gładko…
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...