Lekcja u Mistrza nr 9

[Polman]

MISTRZ - Jan Wołek

Trwoga

 

 

 

W ziemi gwera rdza zeżera

Oręż dziadzia oficera

Szabla smętnie w pochwie drzemie

Wspominając dawne plemię

Hand-granaty – dar od taty

Zawinięte pięknie w szmaty

Marzą, leżąc na podeście

Żeby się rozerwać wreszcie

 

Masz gotowość i masz wolę

Żeby jutro ruszyć w pole

I przywalić z siłą gromu

Tylko w mordę nie ma komu

 

Trwoga, ludzie, wielka trwoga

Trzeba nam wyznaczyć wroga

Bo inaczej, Panie, Pany

Same się powyrzynamy

 

Ociepliła się historia

Wszędzie miłość i euforia

Nikt nikogo nie opluje

Tylko cięgiem negocjuje

Jakieś kurde konsensusy

Interesy robią Rusy

Drepcze Szwab przyjaźni mostem

Już mu przeszło "Drang nach Osten"

 

Czasem jakiś Osetyńczyk

Wyjmie z szopy karabińczyk

A świat robi się na bóstwo

Wszędzie ruja i poróbstwo

 

Trwoga, ludzie, wielka trwoga

Trzeba nam wyznaczyć wroga

Bo inaczej, Panie, Pany

Same się powyrzynamy

 

Więc przed laskę marszałkowską

Naród składa z wielką troską

Apel - niech się w Sejmie ziści

Podkomisja nienawiści

 

Lecz nim dali to pod głosy

Już targali się za włosy

Więc chwilowo rada w radę

Ustalilimy z sąsiadem

Że od środy on mi wrogiem

Do soboty ja mu mogę

A w niedzielę, jak w niedzielę

Spotykamy się w kościele

 

Trwoga, ludzie, wielka trwoga

Trzeba nam wyznaczyć wroga

Bo inaczej, Panie, Pany

Same się powyrzynamy

 

 

Edytowane 22 Grudnia 2020 przez Polman (wyświetl historię edycji)