Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Mężczyzna w sztuce

Trzygracje
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Trzygracje

Trzygracje

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

Znam ja chłopaka, co żywą sztuką 

Oczy z bursztynu, pełne ogników 

Dłonie ma kruche, porcelanowe 

Stworzone sumą czułych dotyków 

 

Włosy ogniste, czarne jak heban 

W różowych ustach ukrywa uśmiech 

Dzierży w nich myśli i słowa słodkie 

Setki tysięcy gorących muśnięć 

 

Gryzę paznokcie na myśl o tobie 

Staram się, wzdycham, cierpię starannie

I chyba w końcu to zrozumiałam 

 

Że jesteś sztuką 

Ale nie dla mnie 

10
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Też znam takiego cudnego chłopca

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Gratuluję wiersza 

Gość Franek K

Gość Franek K

Opublikowano
Opublikowano

Fajny tekst. Trochę mi brakuje orzeczenia w pierwszej strofce, ale ok. No i te włosy. Jak ogniste, to dlaczego czarne?

 

Pozdrawiam. F.K.

Artbook

Artbook

Opublikowano
Opublikowano

Bardzo ciekawy tekst. Lekko się płynie. Jak wiele ciekawych unaocznień w odniesieniu do "chłopaka" i "sztuki".

Świetnie to się nawzajem łączy i uzupełnia.

Lubię taką kompozycję, w której już wstęp zaciekawia, rozwinięcie nadaje ton całości, a końcówka stanowi dobre zakończenie.

 

Jest jednak kilka niuansów, które można byłoby dopracować, bo wiersz na to zasługuje. Warto pomyśleć o estetyce i zrezygnować z dużych liter i interpunkcji (luźna propozycja).

W pierwszej zwrotce w pierwszym wersie zrezygnowałbym ze słowa "ja", w trzeciej zwrotce w drugim wersie zostawiłbym tylko "(...) wzdycham, cierpię starannie", a ostatnie dwa wersy, to bym coś takiego zaproponował:

                                       "żeś sztuką

                                        nie dla mnie"

 

Nietuzinkowy utwór, podoba mi się, pozdrawiam! :-)

Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Znam ja chłopaka, co żywą sztuką 

Oczy z bursztynu, pełne ogników 

Dłonie ma kruche, porcelanowe 

Stworzone sumą czułych dotyków 

 

Włosy ogniste, czarne jak heban 

W różowych ustach ukrywa uśmiech 

Dzierży w nich myśli i słowa słodkie 

Setki tysięcy gorących muśnięć 

 

Gryzę paznokcie na myśl o tobie 

Staram się, wzdycham, cierpię starannie

I chyba w końcu to zrozumiałam 

 

Że jesteś sztuką 

Ale nie dla mnie 

 

 

Sztuką czy sztuką nietuzinkową

co to wyglądem uwieść potrafi

żyje z daleka przechodzisz obok

a ją się kocham z moim chłopakiem

 

który unika życia na pokaz

nie imponuje mu splendor sława

oprócz wszystkiego łączą nas słowa

my zawsze mamy o czym pogadać

 

pozdrawiam

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sylwester_Lasota
      Limeryk - o A l i

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Raz się Nata z Alą w wierszach zwarły, mówił o tym Wiedeń, szeptał Narwik, wszędzie, gdzie przez internety doszły, stety lub niestety, ich porymowane nieźle żarty.   Pozdrawiam :)    
    • Wiesław J.K.
      Maliny

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Stary_Kredens Tych lat nie odda nikt, pozostała pamięć i wspomnienia. Optymistycznie myśląc, dobrze byłoby mieć szansę powrócić chociaż na pewien czas do tych momentów w naszym życiu, które były dla nas najmilsze, najlepsze. Pozdrawiam również serdecznie. @Wiesław J.K.
    • Robert Witold Gorzkowski
      one

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz wieloznacznie ale bez pomyłki one to kwiaty myśli wspomnienia kobiety one?!
    • Wiesław J.K.
      Natchnienia  brak a wena milczy

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      @Tymczasem Pamiętam czasy, gdy nie było internetu. Książki, czasopisma, gazety dalej istnieją, lecz komputeryzacja opanowała cały świat. W ubiegłym stuleciu publikowanie swoich wierszy dla szerszej publiczności nie było czymś łatwym. Swoje pisanie trzeba było wysyłać przez pocztę i czekać cierpliwie na jakąkolwiek odpowiedź.  Wiersze były ocenianie przez, wierzę, że fachowców w dziedzinie literatury i wybrane przez nich wiersze zamieszczane były w różnych periodykach.  Wyróżnieni autorzy otrzymywali nawet nagrody w postaci małej kwoty pieniężnej. Inne czasy, inne zasady. Ogólnoświatowy dostęp do internetu zmienił wszystko i przyspieszył komunikację międzyludzka w dotąd niespotykanych możliwościach.  Oczywiste jest to, że opublikowanie swojej książki lub tomiku wierszy w wersji papierowej dalej pozostaje dużym wyróżnieniem dla pracy danego autora.   Myślę, że brak weny, natchnienia to normalny stan rzeczy po prostu na wszystko jest czas i jak to się po polsku mówi co za dużo to nie zdrowo. Wiem, że żyjemy w świecie, który pędzi do przodu na przysłowiowe złamanie karku lecz każda twórczość spełni swoje zadanie, gdy będzie przemyślana i miała czas na dojrzewanie. Pozdrawiam serdecznie.  
    • Szejker
      Tęsknota?

      Przez Szejker · Opublikowano

      Tęsknie za miejscami - za ciepłymi i zimnymi sferami, Tęsknie za momentami - za tymi lepszymi i gorszymi, Tęsknie za uczuciami - mocniejszymi i słabszymi, Za tą chwilą pewnie też będę tęsknić, Tęsknie za wszystkim, Ale czy to że Tęsknie za wszystkim nie znaczy że za niczym nie Tęsknie?

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...