meandryczne wydmy

[Joachim Burbank]

na głucho zaryglowałeś drzwi
 

zasłuchany w sonatę księżycową

pochylasz się nad kartką

pustą jak twoje serce
 

łapiesz spadające łzy fonemów

wprost w otwarte oczy
 

przysłuchujesz się
by nie umknął żaden dźwięk
 

aż cierpną koniuszki palców

 

czekając na wiosnę

odczuwasz na sobie 

skutki złego wychowania

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Intensywny wiersz, rokładający krótką chwilę na wiele róźnych odczuć...

 

Poddając się im usłyszałam w sobie pytanie: Po co tęsknotę karmić dodatkową tęsknotą, a samotność - dodatkowa samotnością..? Dlaczego przez to się w nich jeszcze bardziej pogrążać..? Muzyka jest dla mnie tym, co je potrafi bardzo pogłębić i wzmocnić, dlatego korzystam z niej bardzo ostrożnie.

 

I jeszcze jedna mała uwaga do ostatniego wersu: "złego",  zastąpiłabym innym, łagodniejszym słowem, np.: "błędu" (wychowania).

 

Pozdrawiam :)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - ostatnia mnie przekonała - 

                                                            Pozd.

[Joachim Burbank]

@duszka dzięki za czytanie i sugestie:)

 

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję Waldku!