Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Czasozżeracz


Gość Franek K

Rekomendowane odpowiedzi

Gość Franek K

On jest głodny już od rana,

Gdy otworzysz tylko oczy,

Już domaga się śniadania.

Ciągle wielki głód go toczy.

 

Rankiem bardzo jest aktywny

Ten podstępny czasozżeracz,

Więc nie możesz zdążyć z niczym,

Gdy do szkoły się wybierasz.

 

Kiedy wracasz jest tak głodny,

Twej uwagi, że czasami

Masz wrażenie, że zjeść mógłby

Nawet konia z kopytami.

 

Kiedy sobie obiad zjadasz

On wciąż wierci się na stole.

Bo najbardziej cierpiał z głodu,

Gdy bez niego byłeś w szkole.

 

I to wcale nie są żarty.

Bo ogromny ma apetyt,

Ciągle chodzi nienażarty,

Tyje w oczach też niestety.

 

Po kolacji, gdy spać pora,

Sytuacja się pogarsza.

Jak nakarmić głodomora?

Wciąż mu kiszki grają marsza.

 

Gdy zasypiasz z nim przy uchu,

On już czeka na pobudkę.

Słychać jak mu burczy w brzuchu,

Chciałby schrupać, choć minutkę.

 

Czas najwyższy go odchudzić.

Jeśli tego nie zrobicie,

Wnet was w nocy zacznie budzić

I wam pożre całe życie!

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Stary_Kredens - on jednak w "Zwierciadle morza" pisał, że choć stracił (gdy był młody) romantyczne złudzenia, to czar pozostał; pozdrawiam Czytelniczkę Conrada. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Czyli w sumie też był trochę niepełnosprawny, tyle że w mniejszym stopniu. Mój krewniak niestety całkiem. On był zwykłym szeregowcem w piechocie. Potem go awansowali chyba pośmiertnie, a może jeszcze za życia na podporucznika, ale to tak honorowo za zasługi. On był chory. Pewnie nawet do niego to nie dotarło.   A tak a propos. Mieszkanie nade mną zostało wykupione przez fundację zajmującą opieką nad osobami psychicznie chorymi. Od roku już prawie mieszka tam pod opieką 24h na dobę żołnierz ukraiński chory na PTSD. On jest zupełnie odklejony od rzeczywistości. Wrzeszczy cały dniami i nocami nie daje ludziom spać. Wydaje mu się że jest na froncie i walczy z ruskimi, kiedy indziej znowu chichocze całymi godzinami. Walczy z meblami, czy innymi wiatrakami.   Ja to jestem dość odporny na te sprawy bo pracowałem ładnych parę lat z pacjentami psychotycznymi, ale inni sąsiedzi niekoniecznie. Sprawa była zgłaszana na policję, ale jak zwykle nic nie robią. Jedna osoba już się wyprowadziła, bo nie mogła tego znieść. Wojna to straszna rzecz i zatacza bardzo szerokie kręgi.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Bardzo cię przepraszam, że wiersz wywołał tyle emocji i ekspresji, jednak w mojej głowie naturalnym bodźcem, jakim jest empatia. Skoro ryczysz, wywołuje ją reakcja. Reakcja, która mówi, że serce czuje.   Dziękuję i pozdrawiam cię serdecznie
    • @Łukasz Jasiński Proszę się nie przejmować, każdy na jakieś kompleksy. Dodałam ten wiersz o Trumpie, jest w warsztacie, gdyby Pan miał chwilę, spokojnie może Pan go skrytykować...
    • nie czas żałować róż gdy płoną lasy matczynym gestem przegub złap wsadź mi w dłoń mizerykordię dźgnij mnie w serce (coup de grâce)   lub ruchem mniej zdecydowanym  pchnij mi w kieszeń "fin de partie" opustoszałym daj mi odejść w najkrótszą noc - dwudziesty czwarty   bym szedł przez życie w prąd miłości po latach studiów i nauki jak Faust zapragnął namiętności w miejsce jak najtańszej ruhli  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...