Dwadzieścia cztery godziny na okrągło

[Gabrys]

Dwadzieścia cztery godziny na okrągło 

 

jeden człowiek wiele czynów i jeszcze stać na więcej 
aż ręce same składaj się do oklasków
nie może być pustostanów zatem trzeba wypełnić
toteż coś tu coś tam i miasta rosną

wieżowce sięgają do nieba oto jest postęp 
że na małej przestrzeni można ludzi ubić jak sardynki 
pustostan zwany lasem zalany betonem
 to tylko drzewa i jakieś dzikie łąki

gwiazdy na niebie na ziemi nie ma ciemności
patrząc z lotu ptaka rażą one w oczy
noc dla metropolii nie istnieje 

tylko dwadzieścia cztery godzin - dzień 

Edytowane 12 Grudnia 2020 przez Gabrys (wyświetl historię edycji)

[duszka]

@Gabrys  Ciekaw wiersz i krytyczne spojrzenie w nim, które popieram, ale nie przepadam za ironią na te poważne tematy, choć z drugiej strony może zwiększa ona wyrazistośc obrazowania...

 

W pierwszym wersie drugiej zwrotki wkradł Ci się mały błąd - ma być chyba "postęp", prawda? A dwa ostatnie wersy bym nieco przebudowała, bo brzmia trochę chaotycznie, np. tak:

 

noc dla metropolii nie istnieje

ino dwadzieścia cztery godziny na okrągło - dzień

 

Pozdrawiam :)