Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ja już nie chcę być samotną

bo w jedności drzemie siła

powiedziała mała kropka

i nad inną się wstawiła.

 

Matematyk je policzył

potem orzekł naukowo

kropki nam się podwoiły

to dwukropek - daję słowo.

 

Kiedy to spostrzegła trzecia,

która stała tuż za snopkiem

to dwukropek położyła

obok, stając się trzykropkiem.

 

Inne jej pozazdrościły

stając obok niej gęsiego

lecz nie mogły się policzyć

zawezwano wojskowego.

 

Ten, choć biegły był w liczeniu

lecz się mylił raz za razem

w końcu rzekł, to wielokropek

powołuję go rozkazem.

 

Jeśli ktoś się z tym nie zgadza

jego sprawa ja wiem swoje

lecz na dzisiaj to wystarczy

ja niczego nie podwoję.

 

Opublikowano

@Bogdan Brzozka

Laury mi zbyteczne na forsę nie liczę

a swoim pisaniem pomyślunek ćwiczę.

Niech już tak zostanie, kto chce ten wiersz bierze

ja mam go dla siebie tu i na papierze.

 

Może któreś z dzieci, trójka (nie bezliku)

co niektóre zbierze i wyda w tomiku.

Tego nie wypatrzą moje stare oczy

dość, że jeszcze widzą jak się życie toczy.

 

Ja zbieram okruchy ze stołu strzepnięte

potem je jednoczę nadając im puentę.

Dziękuję za radę, która mnie przerasta

bo drukarnia w centrum ja na skraju miasta.

 

Serdecznie pozdrawiam:)

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarc "Dokąd ta wojna nas zaprowadzi" można najtrafniej dowiedzieć się z komentarzy czytelników, zamieszczonych pod codziennymi wiadomościami na temat Ukrainy. Politycy rządzą się swoimi prawami... Niewątpliwie nadeszły smutne czasy, którym ciężko jest sprostać. Codzienny niepokój powala nawet najtwardszych.    Nieustającego optymizmu życzę(mimo wszystko)...I jedynie widoku spadających gwiazd :)    
    • @MIROSŁAW C. Dzięki Mirosławie.  Uwielbiam ciszę, wszystko ściszam, dla mnie świat jest za głośny.   Czasem nawet słyszę czyjeś myśli :) @Zorya Holmes Nie, nie - od polityki jestem daleko. Bardziej wolność słowa pisanego :)
    • @Robert Witold Gorzkowski e nie przesadzajmy, ale dziękuje.
    • W Stumilowym Lesie sto milionów gwiazd świeci na nasz świat - ostatni raz. Dziś w nocy spadnie komet grad, zapłonie las, w popiołach traw nie ujrzysz naszych ciał. Ostatni raz - skłębiony w dym, ognisty ptak opowie nam, że widział, jak:   Prosiaczek  - stary knur, obdarty z marzeń, ostatni z rodu pręgowanych świń - gdy przyszedł czas, przeklinał nieistnienie gwiazd.   Puchatek, senny miś, zmęczony trwaniem, największy wróg przepracowanych pszczół  - w ostatnią noc, niedźwiadek schował się pod koc.   Tygrysek śmiał się w głos - przeskoczyć wieczność dla niego tyle, co przeskoczyć sny. Gdy już się wzbił, pozostał po nim tylko pył.   Króliczek gwizdał w rytm, schodząc do labiryntu niezliczonych nór. Znikając w nim, pamiętał, by nie zamknąć drzwi.   Tylko Osiołek wciąż się uśmiecha  - on wie, że nie może zginąć, bo go tu nie ma.   Lalalala lalalalala lalalalala lalalala
    • Witaj, Claire. Twój wiersz jest bardzo majestatyczny, uroczysty i jednocześnie transcendentalny. Pomyślałam sobie o Bogu, o Jego obecności we wszechświecie, którą peel chłonie wszystkimi swoimi zmysłami, także tymi, które pozwalają odbierać sygnały niematerialne, metafizyczne. miłego dnia :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...