Wiersz 2

[Adam Zębala]

A po nocy nadszedł dzień. 

Słońce wzeszło jakby

czerwonym kolorem malowane. 

Zmęczony chyba zasnąłem, 

marzenia zasnęły ze mną. 

 

 

Tęsknię za dziewczyną, za jej blond włosami, 

za jej białą suknią uszytą z porannej mgły. 

Jej włosy poszarpane, 

jej oczy niebieskie świecące niczym latarnie, 

których po nocy jeszcze nikt nie zgasił. 

 

 

To chyba sen, bo znowu widzę dziewczynę. 

Jest gdzieś daleko, patrzy w moja stronę. 

Macha do mnie ręką, ona chyba mnie woła 

by mnie utulić niczym kochanka, 

albo zasnąć ze mną i nigdy się nie obudzić. 

[ais]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Adam, napisałeś o blond włosach, a dwie linijki niżej o poszarpanych włosach...

Ma to sens?

 

Ładna jest ta suknia uszyta z porannej mgły. Jest trochę lepiej. Ciut.

Ale jeszcze duuuużo pracy.

Życzę miłego tworzenia i powodzenia.