Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Choć mijamy się zupełnie niepotrzebnie,

ze spojrzeniem, które jeszcze długo rani,

wciąż wracamy niosąc serce w czułej dłoni

i samotność z naszych progów przeganiamy.

 

W blasku źrenic widzę znowu swe odbicie,

nawet słowa zadziwione  stoją z boku,

by zatrzymać te ulotne piękne chwile,

usiadł przy nas otulony ciszą spokój.

Edytowane przez lena2_ (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...