moje ciało jest miejscem pochówku

[tetu]

nie rozerwiesz, co nierozerwalne,
nie wykopiesz kości. wrosły.
pamięcią oddaję hołd
i noszę mądrość wszystkich, 
którzy bronili przed wrogiem.

 

nie wypalisz, co niewypalone, 
nie zamkniesz ust. w matce
syn i córka troszczą się o dom, 
a krew spoczywa i płynie;

 

Boże coś Polskę... 

 

z ciała wyrastają sztandary.

[Magdalena_Blu]

@tetu Dobry pomysł na wiersz.

 

Pozdrawiam:)

[fregamo]

@tetu Pozdrawiam

[tetu]

Wielkie dzięki za komentarze, serducha i własne przemyślenia.

 

Owszem tytuł na pewno jest zaskoczeniem i może narzucać pewną skalę problemu z jakim obecnie Polska — Kobieta się boryka, ale to nic bardziej mylnego;)

Po przeczytaniu tekstu sprawa się klaruje. 

 

Powiem tak, ten wiersz jest trochę odmienny od tych patriotycznych, które do tej pory napisałam z okazji Święta Niepodległości. Tutaj założeniem było nie tylko wspomnieć o wolności i z dumą mówić że się udało, ale też wspomnieć tych, którzy za tę wolność zginęli, których polska ziemia pochowała, stąd tytuł i dosyć czytelna pierwsza strofa. Ci którzy zginęli dla Polski, żyją w tych, którzy są w nas, trwają i pamiętają, stąd wers

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

oraz ten

 

 

i w końcu puenta, właśnie w takim kształcie

 

mówiąca o wolności, wolność również tych którzy poświęcili życie, jakkolwiek to brzmi. Pozdrawiam. 

 

 

 

Edytowane 12 Listopada 2020 przez tetu (wyświetl historię edycji)