Jej obraz

[Bogdan Brzozka]

załamany

przez pryzmat czasu

rozmyty

wyblakły

wspomnieniem mżący 

 

gdy wszystko pierwsze

 

ukradkiem przywłaszczane

pocałunek

dotyk nieśmiały

 

oswajane

 

zapach brezentu

gdy szybowaliśmy

w uniesieniu

wysoko 

daleko

 

cisza

wysączyła do dna

solówkę Gilmoura

 

gdy serc bicie 

jednym 

 

było

 

 

 

 

 

 

Edytowane 8 Listopada 2020 przez Bogdan Brzozka (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Bingo. Dobrze, poruszająco napisane, bo tak bywało u wielu i tak to się wtedy czuło.  Jak ktoś tego nie przeżył, niech żałuje:). Pozdrawiam

[Bogdan Brzozka]

@Marek.zak1 Dokładnie tak Marku, dzięki wielkie za obecność, przyjemnej niedzieli życzę.  :)

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pieknie, delikatnie  oddana subtelność i ulotność tego pierwszego miłosnego spotkania i wzajemnego jednoczacego rozpoznawania... Niełatwe jest tak dobrze ująć to w słowa. :) Jedynie pierwsza zwrotka jest dla mnie nieco zbyt negatywna i przez to "w konflikcie" z dalszą wypowiedzią, ktora odbieram bardzo pozytywnie. Ale to tylko moje subjektywne wrażenie. Serdecznie pozdrawiam :)

[Bogdan Brzozka]

@duszka Witaj duszko, dziękuję serdecznie za obecność i dobre słowo. Moją intencją w pierwszej zwrotce było przekazanie odczuć  Peela, który opisywaną osobę ,,widzi" przez pryzmat czasu, po niemal 40 latach - to jak ją widział wtedy, a jak wygląda teraz -,,załamanie" jako czasoprzestrzeń miałem na myśli a nie stan ducha. Pozdrawiam bardzo. :)

[Gość Franek K]

To się niestety ne vrati, ale jest przynajmniej co wspominać.

[Gość Radosław]

Brezent robi tutaj wiele. Podnieść go do takiej rangi, mistrzostwo. Ten zapach jest nie do podrobienia, podobnie jak pierwsza miłość, jak pierwsze uniesienia. 

 

Identyfikuję się @duszka w odczuciach dotyczących otwarcia utworu, ale może to tak jak te pierwsze razy. Nie zawsze kleją się od początku ;) .

 

Pozdrawiam słuchając solówki