Listopadowe refleksje

[Maciej_Jackiewicz]

Ludzkie serca żeby nie były już zimne
jak płyty wykute z czarnego granitu
żeby te trudne życie takie przedziwne
przypominało czasem eden z błękitu

miłością wypełnione żeby były słowa
oraz życzenia myśli i wszelkie czyny
zanim święta ziemia ostatnich pochowa
to nie na zawsze przecież pogrzebie

wszyscy jesteśmy jak bracia z rodziny
której przodkowie nastali po Słowie
kiedyś nadejdzie ten prawdziwy czas
i wstaną z grobów grzeszni i zbawieni

nadal czekają na złote serca aniołowie
patroni nasi i wszyscy święci
czekają zwyczajny człowieku na ciebie
szczęśliwi bo już wniebowzięci

tylko dzisiaj nikt ,,nie zna dnia ani godziny ,,

kiedy ujrzymy znów których tutaj pamiętamy
nie zamykajmy serc i głosu sumienia
chociaż zamknięte zostały cmentarne bramy
miłość silniejsza jest od zapomnienia

Edytowane 10 Listopada 2020 przez Maciej_Jackiewicz (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Dobre refleksje. Pozdrawiam

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Prosto z serca, otwartego szeroko serca płyna spokojnie te piękne budujące słowa... i trafiają do mojego :) Pozdrawiam.

[Maciej_Jackiewicz]

@duszka dziękuję bardzo

@Marek.zak1 pozdrawiam również

[_M_arianna_]

@Maciej_Jackiewicz

 

Dobre intencje autora przyświecają w tym wierszu listopadowym. 

Na datę...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Gość Franek K]

Dobry refleksyjny tekst. Widzę, że mocno pożonglowałeś rymami, zwłaszcza w drugiej strofie. Zrobiły się wewnętrzne. Nie wiem czy tak chciałeś, ale wyszło ciekawie.

Mam małe uwagę co do braci z rodziny. Albo jesteśmy braćmi, albo jak bracia.

 

Pozdrawiam. FK.

[Maciej_Jackiewicz]

Marianno i Franku - bardzo dziękuję