Paradoks

[degatoja]

Nikt nie jest słaby, gdy płacze,

jeśli jego łez to było warte.

Chociaż ciężko w to uwierzyć,

żyjemy w świecie barier.

 

Tu, gdzie uczucia milkną,

tu, gdzie każdy wydaje się głazem,

tu z nadejściem jesieni

opadające liście szepczą o stracie.

 

Z nimi burzliwe emocje

wirują między radością a żalem.

Ciągle wraca jak mantra,

a bólu jest coraz więcej.

Mówią, że czas leczy rany —

nie mówią, że niesie następne.

 

Nienawidzę czy kocham,

nie chcę widzieć, a tęsknię...

Nieustannie gubię się w sobie,

w tobie,

w tym całym obłędzie.

 

I już nie wiem, którędy mam iść,

gdzie nie pójdę — droga nie tędy.

Wszędzie czuję te błędy,

chłodnym cieniem minionych dni.

Krążą nade mną jak sępy —

czy jeśli przeproszę, wybaczą mi?

 

Ale zanim przeproszę, odpowiedz:

gdzie w tym wszystkim jesteś ty?

Myśli o tobie odeszły tak nagle,

minęły równie szybko,

jakoby sny.

 

Te burzliwe chmury odeszły,

a z nimi ten żal, który czułem.

Gdybym miał wypić za błędy,

to trzeźwy

bym nie był w ogóle.

Edytowane Sobota o 11:31 przez degatoja (wyświetl historię edycji)

[Gość Franek K]

Tekst z pomysłem i fajną puentą. Można by go trochę wyrównać. Po "emocje" przecinek jest niepotrzebny, no i brakuje w niektórych miejscach znaków diakrytycznych.

 

Pozdrawiam. FK.

[[email protected]]

@Franek K Franku - to,tu,te,ty,tym,ten i to po kilka razy nie razi Cię.
 

Trzymaj się zdrowo.

[Ewa Witek]

Wiersz zrobił na mnie wrażenie. Myśli i uczucia są prawdziwe .

[Gość Franek K]

@[email protected]

 

No razi, ale nie od razu Kraków zlączył się z narodem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. Debiut po mojemu całkiem udany.

 

Pozdrawiam. FK.

 

 

Edytowane 31 Października 2020 przez Franek K (wyświetl historię edycji)

[[email protected]]

@degatoja Wyćpisz zaimki, a treść zostawisz

                       i będzie pięny wierszyk bonsai.
 

Miłej soboty, uczmy się na błędach.