Na nieboskłonie

[Ewa Witek]

Na nieboskłonie moich wspomnień

świecą gwiazdy i duże i małe

i jasne i ciemne

i bliskie i odległe 

każda z nich jest częścią 

mojej drogi mlecznej

każda z nich wyznacza 

moje wschody i zachody 

lubię oddać się w ich objęcia

poczuć namiętny pocałunek przeszłosci 

zakołysać w rytm pieśni 

o przemijaniu 

skąpać w ich ulotnym blasku

lubię moje wspomnienia .

 

 

 

Edytowane 19 Października 2020 przez Ewa Witek (wyświetl historię edycji)

[WarszawiAnka]

Witam na Forum! :)

 

Prosty i urokliwy wiersz.

Przeczytałam z przyjemnością.

Usunęłabym jednak nadmiar "i" z pierwszej części - samo wyliczenie wystarczy.

 

Pozdrawiam

 

 

[joanna53]

lubimy wracać do wspomnień, szczególnie tych dobrych,

pozdrawiam.

[Ewa Witek]

Dziękuję za przeczytanie mojego wierszyka i cenne uwagi . Piszę od czterech miesięcy . Jestem starszą osobą . Pisanie jest dla mnie formą psychoterapii . 

Pozdrawiam serdecznie . @WarszawiAnka

@joanna53 To prawda , że lubię wracać do wspomnień . Pielęgnuję je . Dziękuję za poświęcony czas .

Pozdrawiam .

[[email protected]]

@Ewa Witek Witam Ewo na naszym portalu w debiucie, a każdy pierwszy krok zawsze się pamięta.

Wspomnienia to esencja poezji, trzeba tylko ją ubrać we właściwe szatki a Ty to zrobiłaś cudownie.

Wszystkiego Dobrego u nas.

[Ewa Witek]

Dziękuję !@[email protected]

[Nata_Kruk]

Prosta treść i... o nieboskłonie... czyli o czymś, co i ja lubię obserwować.

Na Twoim, gwiazdki wspomnień, dobrze, że je lubisz.

Pozdrawiam.

[Sylwester_Lasota]

Tekst nawet niezły, aczkolwiek "i" zdecydowanie za dużo.

Pozdrawiam serdecznie :)

[Gość Radosław]

Ciepły, ciepły wiersz. Pozdrawiam.