Tajemniczy świat introwertyka

[Arsis]

… cienie obłoków na trawie... ― metamorfoza kształtów…

 

Tam ― spełnia się coś dziwnego…

 

… wśród tej zieleni ―

przeszytej

― strzałami nasion...

 

Z szelestu liści ―

wyławiam

― niewyraźne szepty…

 

...

 

Widzę ― zagubione widma

― uśmiechniętych ― za życia ― ludzi…

 

... przemykające ―

pomiędzy

słojami

― czasu…

 

... i słyszę ―

jak

― nawołują siebie…

 

... swoje ― umarłe byty…

 

...

 

Nie poznaję

ich twarzy…

 

Zatarły się

― przez lata…

 

...

 

... zastygam wśród ―

parujących

po ulewie

― kwiatów...

 

Nasłuchuję i milczę...

... chłonę duszne aromaty...

 

...

 

… wszystko drży ―

i migocze

― w skapujących ― zewsząd ― kroplach...

 

Mieni się

― jak lustro...

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2013-06-20)

 

 

 

[[email protected]]

@Arsis Pięknie Włodku, coraz mi bliżej do Twoich wierszy, przeleciałeś przez las lotem błyskawicy a tyle dałeś przeżyć i reminiscencji poetycznych.

Wszystkiego dobrego.

[Luule]

Piękny wiersz, soczyście się w niego wgryzam, im wolniej, tym smakuje lepiej. No i te metamorfozy kształtów, słoje czasu, strzały nasion... czuć to skupienie, wyczulenie na każdy ruch i dźwięk, sielankę łąki. pozdrawiam:)

[Antosiek Szyszka]

@Arsis thousand falling mirrors 

świetna muza 

tego nie znałem przyznam szczerze.

podoba się!

[_M_arianna_]

@Arsis

 

Najważniejsze, że jest to świat bogaty w przeżycia wewnętrzne,

co pozwala introwertykowi nie nudzić się z samym sobą. 

Codzienność i tak zmusza każdego człowieka do stąpania po ziemi. 

Lubię dźwięczne dzwneczki, ale wolę muzykę z wątkiem lirycznym. 

Dzwoniąca przenikliwie cisza z zaświatów. 

 

Pozdrawiam. 

 

 

 

 

 

Edytowane 15 Października 2020 przez Marianna- (wyświetl historię edycji)

[Arsis]

@[email protected] Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam.

@Luule Pozdrawiam z łąki, spomiędzy słojów czasu.

@Antosiek Szyszka Podoba mi się komentarz, Antosiek, pozdrawiam.

@Marianna- Pozdrawiam, dzwoniąc dzwoneczkami przenikliwie z zaświatów.