Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Okopałem się w mej chacie, która stoi tuż pod lasem

bo się boję dzikich zwierząt zaglądają do mnie czasem

a to lis podbierze kurkę, wilk podgryzie mi baranka                              

dzik przeora kilka grządek aż tu nagle niespodzianka

 

bo kamera ta ukryta o niej tylko ja wiedziałem

uchwyciła dnia pewnego coś, od czego zbaraniałem.

byłem wtedy w delegacji w pewnym państwie na Zachodzie

a kamera nagrywała to, co dzieje się w ogrodzie.

 

Wyobraźnia nie zna granic, lecz małżeńskie przyrzeczenie

ma granice i to sztywne a tych granic przekroczenie

skutek miewa opłakany, kłótnie, sprawa rozwodowa

a przyczyna tej tragedii to niedotrzymanie słowa.

 

Ja załatwiam pilne sprawy a w ogrodzie ma małżonka

wychwyciła to kamera umizguje się do Bronka

Bronek sąsiad z naprzeciwka odwzajemnia się mej żonie

dla mnie sprawa zakończona, poszły konie po betonie.

 

Opublikowano

@Dag

Ja już ćwiartkę mam za sobą

żyję z żoną przez pół wieku

retorycznie pytam siebie

czego jeszcze chcesz człowieku

 

skoro żona ci dogadza

a na każde twe skinienie

w locie łapie sens i wkrótce

spełnia każde twe życzenie

 

dziś znalazłem, mam odpowiedź

sto pięćdziesiąt lat mi trzeba

przeżyć jeszcze z mą małżonką

nim odejdę wprost do nieba.

 

 

Dziękuję za podoba mi się i za wstawiony komentarz oraz za nagrodzenie wiersza punktem.

Pozdrawiam

Opublikowano

Fajny wiersz, a monitoring ma zalety i wady. Jestem zdania, że większość związków jest z pragmatyzmu, a gdy dołożymy problemy dnia codziennego i wrodzone nam lenistwo, to tylko dziwne, że tak mało związków się sypie.  Pewnie trwają z rozpędu. 

Opublikowano (edytowane)

Witam - trzeba  było  Henryku nie delegatować

              tylko swoje bacznie  żonki pilnować 

              zresztą na delegaci aniołem nie byłeś

              na widok młodej dupy sie śliniłeś

              a co potem było twojej żonie się 

              tylko śniło...

                                                                           Pozd.

                     

 

 

 

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czy na skraju czy w ostoi

drzew jednako w lesie stoi

po cóż, więc mam je rachować

by przysłowiu twarz zachować?

 

W naszym stadle jednożeństwo

uważamy, że małżeństwo

to skarb większy niż klejnoty

więc nie w głowie nam głupoty.

 

Lat pięćdziesiąt to nie wieczność

lecz szacunek i stateczność

jest gwarancją by w przyszłości

można było trwać w miłości.

 

pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Gdy mi moja przyszła żona

po raz pierwszy dogodziła

to płakała pełnią szczęścia

choć dziewictwo utraciła.

 

Potem już nie liczyliśmy

choć dogodzeń długa lista

jaka? Ano powtarzalna

rzekłby pewnie tak kopista.

 

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • A jednak żeby żyć pełnią życia, potrzeba odwagi, zarówno w stosunku do przeszłości (rachunek sumienia) jak i przyszłości (właśnie należy się wychylać, a nie pozostawać w krzakach). Inaczej, zamiast być w jakimś miejscu drogi (dokądkolwiek) pozostawalibyśmy w martwym  punkcie.
    • @Jacek_Suchowicz Nie mam pewności, ale może w szukaniu Boga i w błądzeniu, gdy chce się odkryć prawdę, jest więcej wiary i tworzy się głębsza relacja niż w nawykowej rytualizacji. W końcu podmiot liryczny chce czegoś żywego i autentycznego.   Dotkliwa jest za to jego samotność, bo chrześcijańska koncepcja miłości bliźniego wpisuje się w niepodważalne stwierdzenie, że człowiek jest istotą społeczną. Gdzie dwóch lub trzech spotyka się w imię moje, tam jestem pośród nich , powiedział Chrystus, czyli nie istnieje kościół bez wspólnoty. Na marginesie - dotyczy to każdej religii, jako zjawiska grupowego. Za to wiara jest jednostkowa - czy z tej perspektywy idea prywatnego kościoła nie jest całkowitym nonsensem?  
    • Dziś urodzaj na modlitwy. Zazwyczaj unikam oceniania tekstów typowo religijnych pod kątem czysto poetyckim, tak jak nie dyskutuje się o walorach artystycznych modlitw, pieśni, litanii, choć niektóre bywają wybitne także pod względem środków wyrazu. Ale modlitwa ma charakter performatywny, dzieje się w niej coś ważnego między wypowiadającym  ją a adresatem Nie mamy tu  już reprezentacji w postaci podmiotu lirycznego  lecz wkraczamy w obszar, gdzie słowo nie tylko modeluje rzeczywistość, ale jest jej integralną częścią. Doceniam odwagę i szczerość tego wiersza, ale całkowicie w oderwaniu od kryteriów ars poetica, które tutaj są zupełnie nieadekwatne.  
    • Staram się nie komentować modlitw, bo w ogóle nie oceniam ich w kategoriach estetyczno-artystycznych. Ciężko odnosić się do czyjejś nagości w utworze, a nie podejmę się przez dyskrecję wyrokować czy mam do czynienia z prawdziwą intymnością, czy z kreacją poetycką. Sugeruję jedynie pisownię Zbawiciel wielką literą, bo jeśli wiersz rzeczywiście jest osobistym dialogiem osoby wierzącej z Bogiem, to wielka litera staje się oczywista jako świadectwo czci, uwielbienia, wdzięczności.
    • @Alicja_Wysocka Napisałem taką szybką odp. ad hoc. Zrobiło mi się szkoda tego licha.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...