Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zaszumią.

Gabrys

Przez Gabrys
w Warsztat - gdy utwór nie całkiem gotowy

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Gabrys

Gabrys

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Kiedy dnia ubywa, 
metamorfoza, przemiana.
 kolorowe, który właśnie tańczą,
pożegnały rodzime kochana.

Jakże krótki taniec  ich
wciąż nowe wiatr strąca
miały zieleń, straciły ją,
czyżby za mało słońca.

A drzewa patrząc, nie poradzą,
że mają sukienki uboższe,
garderoba kurczy się i kurczy
zielone były, najsłodsze.

Ale to nic, kiedy zima minie,
ubiorą nowe sukienki,
i zaszumią całym lasem ,
jakie to mają wdzięki.

Edytowane przez Gabrys (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
duszka

duszka

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Jest lepiej :) Zaproponuję Ci jeszcze małe poprawki:

 

Kiedy dnia ubywa, 
metamorfoza, przemiana.
 kolorowe, który właśnie tańczą,  / liście kolorowe tańczą
pożegnały rodzime kochana.        / pożegnały rodzime przywiązania

Jakże krótki taniec  ich           / Jakże krótki ich taniec
wciąż nowe wiatr strąca
miały zieleń, straciły ją,
czyżby za mało słońca.

A drzewa patrząc, nie poradzą,
że ich sukienki uboższe,
garderoba kurczy się i kurczy
zielone były, najsłodsze.

Ale to nic, kiedy zima minie,
ubiorą nowe sukienki,
i zaszumią całym lasem tym.     / zaszumia całym lasem (bez "i" i bez "tym"
jakie to mają wdzięki.

 

Pozdrawiam :)

Edytowane przez duszka (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Starzec
      I tak bywa

      Przez Starzec · Opublikowano

      z dwóch słów jednego nie ulepię zbyt mało danych czekałem tyle dni może podobnie jak ty czekałaś cisza mówi wiele ostatni akord nie poczeka
    • Witalisa
      Sprinterka

      Przez Witalisa · Opublikowano

      @violetta - pytanie, czy poezja jest kobietą?
    • Natuskaa
      (szczurze... NIE)

      Przez Natuskaa · Opublikowano

      Szczury cywilizacyjne, pozamykane w klatkach, o metrażu zadanym z wielkiego stołu, nieskończenie zaopatrzonego. Tresowane od najmłodszych lat, w grupie, społeczności... w obliczu wyzwań. Poruszające się po korytarzach z których nie ma odwrotu. Po wąskich uliczkach labiryntu skonstruowanego z chirurgiczną precyzją tak, żeby szczury nie przeszkadzały, a pchały wózek rozwoju wszystkiego co jest poza nimi. Niby nie mają na nic wpływu, a jednak... wpływają na całokształt otaczającej ich cywilizacji i bardziej niż im się wydaje, wpływają na swój los. Na pozór jest bezpiecznie, ale one nie czują się pewnie. Wietrzą podstęp – szukają kamerki za zegarem, podsłuchu pod blatem. Ich nawyki przechodzą w przyzwyczajenia, a przyzwyczajenia w ciągły brak zaufania wyniesiony tym samym dosyć wysoko w hierarchii ważności, nieważności, a jednak... na podwyższenie. Dla złagodzenia objawów stresu funkcjonalnego, dobudowano im otwarte przestrzenie zwane balkonami, tymczasem one nadal w klatkach przywierają do ścian, bojąc się wychylać. Kiedyś było inaczej, były pewne nienaruszalności swoich małych tajemnic życia rodzinnego, jednak odkąd odkryły, że cywilizacja to zdradzieckie urządzenia, które dostosowują się do warunków  i proponują im podaż, zależną od ich ciekawości... teraz nawet dom wydaje się działać niekorzystnie, wręcz zabija w nich chęci do kreowania własnych popytów. Szczury uciekają więc w kanał. Ich jedyne, naprawdę własne miejsce to sny. Ale czy na pewno? Nie koniecznie. Tam bowiem są wentylowane mikroplastikiem, karmione nim przez każdy otwór w ciele. Szczury przesiąknięte sztucznością bez przerwy obalają starych i szukają nowych przywódców, kogoś kto pokaże im jak w tym żyć, gdzie stawiać stopę żeby przetrwać. A po co? Nie wiadomo.    
    • Corleone 11
      Dzisiaj (3)

      Przez Corleone 11 · Opublikowano

      Kwiatuszku, dziękuję za wizytę i czytanie. Miło mi spotkać się z Twoim czytelniczym uznaniem.     Pozdrawiam serdecznie.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Corleone 11
      Dzisiaj (2)

      Przez Corleone 11 · Opublikowano

      Kwiatuszku, dzięki wielkie za odwiedziny, czytanie i uznanie. Miło mi Cię gościć.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

           Pozdrawiam serdecznie.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...