200 i jedna - dwudziestytrzeci: Prawo i pięść

[Pan Ropuch]

piszę na pięciolinii niemożliwy wiersz

ten co wydobywa uczucia wzruszenie

przygrywa fortepian słowem pampam

 

nie to pan Leszek znowu gra

wrażliwość nastraja każąc

słuchaczowi zamknąć oczy

i otworzyć pespektywę na

już więcej nic nie musieć

 

 

 

 

 

 

[Gość]

Możdżera to ja lubię nawet bardzo

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nic tak doborze nie koi moich zmysłów jak poranna kawa rogalik i muzyka

[jazzkółka]

@Pan Ropuch niemożliwy wiersz

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

(nie rozumiem tytułu, ale nie muszę; być może to jakiś cykl?)

@opal ach... Dopiero teraz widzę klip... Wybacz wszystko jasne dopiero po kawie na rozruch musku