Fizyk i filolog

[Father Punguenty]

Wiódł w uroczej kawiarence spór fizyk

Z filologiem, na którą w życiu częściej

Stąpa po ziemi: na lewą czy na prawą, 

Nieświadomy wagi problemu człowiek?

 

Była to kawiarenka niedzielna, bardzo

Skromna i na prawej pierzei ryneczku

Gdzie każdy topił radości oraz smutki

W doborowym gatunkowym truneczku.

 

Rzecze, zatem fizyk, który miał zawsze

Pod ręką gotowe właściwe podoręże:

Mój drogi, to wszystko jest obliczone

Prosta to kwestia rozkładu naprężeń.

 

Nie ma tu znaczenia czy człowiek ma

Jedną nogę, kuleje czy inne ma nawyki,

Wzory mi mówią: wyłącznie na prawą,

Więc schowaj kopię, to mocne wyniki.

 

A tak się rozdokazywał, że aż łokciem 

Potrącił zastawę, widząc to kelner, jak

Szewc zaklął i pranie plus krochmal

Pół kilo, doliczył do rachunku za kawę.

 

A obrus był lniany oraz wyżęty ręcznie

Z duszą, prasowany żelazem zręcznie, 

Słońcem suszony pięknie pod płotem...

Zaraz, ale tak właściwie to ja nie o tem.

 

Filolog się zaśmiał, ale chwilę już zerkał,

Po zaklętym rewirze pląsała kelnerka,

A on z ukosa popatrując na nogi i loki,

Tak odpowiedział kręcąc głową na boki:

 

A czy wzór tajemny odpowie, co z tymi,

Co chodzą na rękach i stoją na głowie?

Nie przyznam ci kolego, więc racji, choć

Katedra twa duża, zwróć całość dotacji.

 

A diabeł, co opodal siedział na grusze,

I właśnie zapisywał pozyskane dusze,

Machnął wesoło ogonem, tak pomyślał:

Głupcy, po co toczyć spory wymyślone.

 

Zapewniam, że choćbyście pępki sobie

Wiercili zaciekle i w zdrowiu i chorobie,

Wszystkie wasze kroki będą policzone,

Sprawiedliwie i na słuszną tylko stronę.

 

Więc i Ty czytelniku, jeśli z przypadku w

Takiej kawiarence siądziesz o poranku,

Wypij, z głową w chmurach, drugą kawę

Z kroplą cytryny, by lepszą mieć zabawę.

 

I gdy chwil parę miło tam zabawisz, to

Więcej niemądrych pytań nie postawisz.

A gdy Cię pokorci i jednak zapytasz, to

Lepiej uklęknij, kiedy wiersz przeczytasz. 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

(udźwięczniona)