Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Są takie dni
znają je wszyscy
co życie kochają bądź się starają
próbując wyłuskać fragment zapełnienia
codziennych emocji 
od wytłumienia
w uścisku trwając z losem splątani
oderwać chwilę z lodowej tafli
tego co w szatach modnego kroju
zimowym ciepłem wszystkich ukoi
gdy czucie zanika wraz z bryzą zimna
odchodzi chęć pieszczenia ciepła
zmieszani z puchem szronowej zaspy
zamarzamy 
zapomniani
zapominamy jak marzniemy
w skostniałej górze skuci
szukamy ciepła, które prędko nie powróci

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Coś mam wytłumaczyć 

Dobra czytam

Skuci jako tytuł.  Za moich czasów to znaczyło, że delikwent, a w liczbie mnogiej towarzystwo się narąbało po korek alkoholem. 

Pierwsze wersy nie wyprowadzają mnie z mylnego założenia, a jedynie drugi mnie wyprowadza lekko z równowagi, ponieważ zakłada że cała ludzkość musi to znać to coś co jeszcze nie zostało przez podmiot liryczny określone lub jeszcze gorzej wychodzac z blednego zalozenia tytulu podmiot wmawia mi, że każdy kiedyś był skuty w trzy dupy. 

Trzeci wers i drażni inwersja,

ten wers w takiej postaci po prostu jest nie logiczny 

 

co życie kochają bądź się starają

 

co starają się kochać życie tak mogło by jeszcze ujść ale trafiam na wers czwarty 



próbując wyłuskać fragment zapełnienia

 

tu już mam obraz jak skuty mężczyzna probuje wyciagnać najważniejszy element z mozaiki żeby sie cała posypała 

 

lub trafić kluczem do dziurki ale w tym stanie to dość trudne :D

 

 

Moja rada zanim zaczniesz udziwniać pisz jak najprościej 

tutaj bardziej wprawni w piórze dali mi taką jedną z wielu rad staraj sie pisac tak by każdy wers czytany osobno miał jakiś sens przynajmniej składniowo. 

 

Uff mam nadzieje że nie przeraziłem trzymaj sie 

Edytowane przez Marcin Krzysica (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Marcin Krzysica Tytuł "Skuci"...nie "Skuci. Pokolenie Marcina Krzysicy."
 Nawet gdyby, za "Twoich czasów" oznaczało nie tylko chlanie do upadłego
lecz przede wszystkim skucie przez milicję, zaobrączkowanie, 
czyli zakucie w kajdanki, w tych samych czasach na świecie o dziwo istniał lód
oraz kopalnie różnych surowców, gdzie także.......kuto.
 Napisałeś podobno tekst: "Tak normalnie", sugestia za słaba, więc może fragment:
 "nie chcą sprawdzać 
 zbyt doświadczyło 
 ich już życie"
 Skorzystaj z tego pryzmatu, rezygnując z wizji hymnu alkoholika.
Polecam mniej pić by wszystkiego pod alkohol nie podciągać.
Moja rada zanim sprowadzisz świat do banału, rozejrzyj się dookoła...
Jeśli nadal jest to niezrozumiałe, czekam na kolejne pytania.
 Za radę dziękuję.
 Też się nie puszczaj.
 

Opublikowano (edytowane)

@Andrzej Tomczyk nie pije :D ale widzę, że jakoś konstruktywna krytyka nie trafiła. 

Napisałem tekst "tak normalnie" ale z mojego tekstu wychodzi to jasno i wyraznie o co chodzi :D u Ciebie nie koniecznie ze względu na to co wyżej opisałem. 

Wiem cięzko się przyjmuje słowa krytki no ale może jakoś dasz rade je przełknąć.

 

Pozdrawiam 

 

Ps. Nie musisz przepraszać w tym tygodniu już mi zarzucano że cale forum pisze moje wiersze a teraz dorzuciłeś kolejna odznake alkoholika "Polecam mniej pić by wszystkiego pod alkohol nie podciągać." cytuje jakby ci sie zachciało usuwać wpis 

Edytowane przez Marcin Krzysica (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jak widać ja nie oceniam ciebie tylko utwór podaje błędy jakie zrobiłeś, gdyby utwór był taki dobry dostałbyś wiecej komentarzy serduszek itd ale jakoś cisza chciałem pomóc to 

"Polecam mniej pić by wszystkiego pod alkohol nie podciągać." dostałem taki cytat  

 

Kończe juz nie bedziesz mnie spotykać 3maj sie 

Opublikowano

Książę, nadal nie rozumiesz, serduszkowy świat pełen wydmuszek mnie nie interesuje, w przeciwieństwie do Ciebie. Jeśli nadal nie rozumiesz słuszności tego co cytujesz ... to może zacznij pić, zamiast dyskredytację podciągać do miana koleżeńskiej krytyki, królem będąc wśród ślepych ciemności nie rozjaśnisz.

Po raz ostatni dziękuję za chęci, pomimo przeinaczonego odbioru.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława Jest w tym wierszu autentyczność, szorstkość i piękno. Super.
    • Nie spodziewała się. Nie spodziewała się, i to absolutnie całkowicie - bądź też całkowicie absolutnie - że jej uczucie do niego przetrwa. Pomimo tego, że do chwili, kiedy zyskała pewność odnośnie do swoich doń uczuć, upłynął już długi czas - ponad rok. Ponad dwanaście miesięcy od chwili, kiedy nie dotrzymała danego mu słowa i znikła bez wyjaśnienia - zamiast przyjechać tak, jak obiecała.    Myślała o nim przez cały ten czas, to prawda. I było jej głupio przed samą sobą z powodu wtedy podjętej pod wpływem chwilowego impulsu decyzji. Było głupio nawet pomimo faktu, że przeżyta po aktórych krajach południowo-wschodniej i zachodniej Europy, a dokładniej po Grecji, Holandii, Słowenii, Albanii oraz Włoszech, w jaką wybrała się za namową bliskiej koleżanki i wraz z nią, była ekscytująca.  Chociaż zarazem fizycznie wyczerpująca - szczególnie na Rodos i w Atenach - przy sześciodniowym tygodniu pracy w tamtejszym upale, a jeszcze bardziej przy wylewnej emocjonalności mieszkańców.     - Od wspólnych z nim chwil - pomyślała po raz kolejny, słysząc znów po raz kolejny i znów od wspólnych znajomych - minął już tak długi czas. To naprawdę ponad rok, określiła trzema słowami tę kilkunastomiesieczną prawdę. Może przyjdzie, skoro dowiedział się, że wróciłam do pracy do miejsca, w którym poznaliśmy się, zamienić chociaż kilka słów. Chociaż przywitać się. Chociaż spojrzeć. Chciałabym - nie, nie chciałabym: chcę - go zobaczyć. Chcę usłyszeć. Chcę ujrzeć w jego oczach te chęci i te zamiary, o których wtedy zapewniał. Chcę usłyszeć w jego głosie te uczucia, które wtedy poczułam. I przed którymi...     - Wybaczysz mi? - pomyślałam po raz następny, nadal przepełniona wątpliwościami. - Nie wiem, czy ja sama wybaczyłabym ci, gdybyś to ty mnie zostawił.     Przyszedł.     - Chodź, poprzeszkadzam ci w pracy - powiedział jakby nigdy nic, z tym swoim - ale już nie takim samym - lekkim uśmiechem. Serce zabiło mi dwuznacznie. Z jednej strony radośnie na jego widok, z drugiej aspokojnie na widok tego, że uśmiecha się inaczej niż wtedy. Aspokojnie na tak właśnie odczutą świadomość, że on jest już innym człowiekiem. Że zmienił się, podobnie jak ja.     - Dajcie nam trochę czasu - zakończyłam swoją opowieść szefowej prośbą o dodatkową przerwę. - Odlicz mi ją - poprosiłam wiedząc doskonale, że to zrobi.     Usiedliśmy.     - Chcesz wrócić? - zaczął bez ogródek. - Jeśli tak, to pamiętaj: jeden błąd i po nas - nacisnął mnie spojrzeniem i tonem. Udałam całkowity spokój.     - Pozwól, że opowiem ci, co wydarzyło się u mnie przez ten czas - włożyłam awidocznie wysiłek, aby mój głos zabrzmiał swobodnie. I pierwsze, i drugie udanie wyszło mi łatwiej, niż sądziłam.     - Jestem już inną dziewczyną niż wtedy - uznałam wewnętrznie. - Na pewno mnie chcesz? - spytałam go niemo kolejnym spojrzeniem.     - Kontynuuj opowieść - poprosił, dodawszy "proszę" po krótkim odstępie. Poczułam, że celowo.     Opowiadałam, a on słuchał.    -  Muszę to wszystko poukładać - powiedziałam na zakończenie. - Sam teraz już wiesz, że to skomplikowane.     - Pomogę ci we wszystkim, w czym tylko będę mógł - obiecał.     Spojrzałam na niego, uśmiechając się. Do niego i do swoich uczuć.    - Bardzo cię lubię - zapewniłam go. - Ale małymi kroczkami będzie najlepiej...               *     *     *      Dwa dni później przysłał mi zdjęcie białego anturium w doniczce.      Gdańsk - Warszawa, 25. Października 2025   
    • @Gosława dodam jeszcze, i w taki elektryzujący pierwiastek, kobiecy :))))) 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Dekaos Dondi ...przeczyć nie trzeba, gdyż jako drewno, cal za calem, stanie się wkrótce w piecu opałem.   Pozdrawiam z uśmiechem 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...