do nie(widzenia)

[marekg]

to taki eteryczny wieczór
w kolorze kwiatu pomarańczy
narodzone słowa mrugnięcie rzęs
i jeszcze słodycz obrana do naga

lewą nogą odkrywasz dzień
ciało jeszcze śpi w niedzieli
pościel w błękitne kotki miauczy
chromatyczny sen ucieka w pustkę

w zgiełku wspomnień  słyszałem o Tobie
tu ślepcy szukają drabiny wolności
dotyk  miłość w rzece utopi
i  rzeczywistość skarcona facebookiem

a ten blok to mój dom tylko oczy cudze
w gęstwinie czasu zarasta ludźmi
pętla grzechu na zaciśniętym niebie
Bóg przestaje widzieć i nie widzi Ciebie

[violetta]

ogólnie fajne, gdyby inaczej obrócić.

[miauczenie owies]

Odkrywasz przed czytelnikiem piękno lirycznej poezji. Z tym pięknem można się budzić i zasypiać.

I chociaż Twoje wiersze zasługują na pochwały, to jednak kapryśny i obrażony czytelnik postanowił cię ukarać za brak interakcji. Czytelnik nasz PAN, więc może poudawaj, że jest ci okropnie miło i strasznie się cieszysz.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Gość]

@marekg lubię twoje wiersze, są jak deser ze słów, smaczny, z ciekawymi przyprawami, sycący, pozostawiający dobry smak w ustach. I taki, który się zapamiętuje spośród innych deserów. Przepraszam za tę kulinarną analogię. Dobrego dnia!