Ludzkie

[Lidia Maria Concertina]

Nigdy nie odmawiaj chleba człowiekowi, który wie, jak naprawić sieci
Nie dziw się tym, którzy protestują gapiąc się na mury

Bierni, też wzrokiem - puszczają  ''kaczki'' ... w słońce

 

Ze wszystkich pokoi wychodzą bez pożegnania ci, którzy zimne serca hartowali pustynią
Ci, którzy ślubują wieczność - teraźniejszością przeminą

 

W katedrze małego miasteczka zapalam kadzidło i świecę
Choć  stopy mam w grzechu sidłach, skrzydła mi mówią, że lecę ...

 

Garniec miodu na ganku - ojczyzny, której nie ma
Od łez tych, którzy szukają - kpiną zaśmiewa się cała ziemia

 

Odległa myśl o tym, jak by można ... posłodzić rzeczywistość: nektar z melasy i kołacz, ale - piołunu bliskość ...

Nie dziw się tym, którym się nie chce wielbić Boga o świcie
Życie? - zakupy na kreskę
Wszyscy jesteśmy w zeszycie ...

[tetu]

Mi się podoba autorko. Ci protestujący mogą znaleźć się wszędzie, dziś są na Białorusi (tak mi się pomyślało) dlatego to jest dla mnie bardzo wymowne.
Mam jednak parę sugestii; dwa najdłuższe wersy bym podzieliła, w końcówce zbyt blisko potrójny rym: świcie -  życie - zeszycie i puenta... za słaba na ten wiersz, tylko to mi haczy. Poza tym bardzo na tak.  Pozdrawiam. 
 

[[email protected]]

@Lidia Maria Concertina  Wszyscy jak wszyscy, ale większość na pewno,
                                            w różnych wymiarach, więc trafiłaś w sedno.
 

Pozdrawiam Lidio, miłej niedzieli.

[fregamo]

@Lidia Maria Concertina niektóra gorycz jest bardzo zdrowa zwłaszcza ta z piołunu...

Pozdrawiam