wiersze z Bończy
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 14 006
@Rafael Marius - dzięki -
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 40 odpowiedzi
- 479 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 336 wyświetleń
-
- 25 odpowiedzi
- 375 wyświetleń
-
- 24 odpowiedzi
- 507 wyświetleń
-
Przestań się gapić! 1 2
Przez viola arvensis, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- wróg
- przyjaciel
- (i 1 więcej)
- 23 odpowiedzi
- 399 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Domysły Monika · Opublikowano
@Wędrowiec.1984 tylko to recytować .. Muszę się "otrząsnąć" . Wielkie dzieło tu powstałoZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
Przez Domysły Monika · Opublikowano
@Leszczym dokładnie....niech odczucia lecą słowem pisanym schematem który autora jest "ramą" Nic tu wymuszonego nie czuć a tylko myśl płynąca na "papier" -
Przez Domysły Monika · Opublikowano
@Poetry from DAD Dedykacja... pięknie otwiera dalszą część -
Przez Leszczym · Opublikowano
@Duch7millenium Pisz jak czujesz. Larmem nie powinieneś się zanadto przejmować. Ale to moja jest opinia. -
Przez Wędrowiec.1984 · Opublikowano
Poza nieskończoność Czy gdybym nie spoglądał, tam gdzie nieodkryte Warkocze młodych komet swój początek mają… Ach, powiedz, pomóż proszę. Nie wiem, co się stało. Dlaczego, zamiast ciebie, pustkę tylko widzę? Pamiętam - Jakże mocno zamykałem oczy, By akord za akordem, na kosmicznych strunach, Melodie komponować. Gdybym tylko umiał, Jak wtedy, źródło boskiej wykorzystać mocy… I patrzeć przez tętniące wewnątrz gwiazd membrany, Na silnie poskręcaną między nimi przestrzeń, Przez którą przenikają, niemal równocześnie, Splątane od narodzin cząstki i wymiary. Nie mogę się doczekać, by rozgrzane dłonie, Na ziarnach supergromad i galaktyk nowych, Wraz z tobą, tak jak wtedy, znowu móc położyć… Nareszcie! Wiem jak sprawić, że przypomnisz sobie. Zabiorę cię za chwilę, do siedliska światów, O których żaden człowiek nigdy nie usłyszy, Byś mogła horyzonty z delikatnej nici, Przeplatać momentami straconego czasu. Będziemy, tam gdzie wielki wciąż panuje żywioł, Błyszczący pochłoniętą bliskich słońc materią; Śród fal grawitacyjnych tonąć zacznie ciemność, By mogła dla nas powstać naga osobliwość. Bo widzisz, tak naprawdę czas już nie istnieje, Nieważna teraźniejszość, przyszłość, albo wieczność. Zmieniona w promień światła pozostaniesz ze mną, Ponieważ cię stworzyłem - Jesteś mym marzeniem. ---
-
-
Najczęściej komentowane
-
.thumb.jpg.2a4c1fb1be2384bf2f494e0e37245a0e.jpg)
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się