Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Bardzo na tak. W tym wierszu jest wielka kobieca intuicja, peelka przeczuwa swoją zaborczą moc miłości (jak się domyślam, lub pożądania) przestrzega przed nią, lecz ostatecznie realizuje to zawłaszczenie - o czym świadczy przedostatni wers. I ponieważ zrealizowałaś lirycznie zamysł już  jako autorka tego wiersza ustanawiając taki właśnie epilog, mnie ta treść przekonuje - przekornie - a sam wiersz ostatecznie jest i wrażliwy i przewrotny i nawet z lekkim przekąsem. Mega-super moim skromnym zdaniem. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

hehehe, nie, chyba na wróżbitę się nie nadaję ;) W magię czary nie wierzę, uważam - intuicja jest zawsze wpisana w pragnienie dobra - no a miłość jest przecież ludzkim cywilizacyjnym pragnieniem i wspólnym, jest więc z zasady - DOBREM, chyba bez lęków i infantylizmów. przynajmniej nie ma ich w twoim wierszu ;) Kochajmy wszystkich ludzi, a będziemy zawsze obiektywni w potrzebach bilateralnych i tych wyższego rodzaju też. ehhh, Nie za dużo - grandilokwencji w tej naszej wymianie zdań? ;] ;) Mówi się potocznie, afrykańska natura ;)) Trochę jak twój nick ;) żartowałem ;)

Opublikowano

Bardzo dobry tekst, moim zdaniem.

Ciekawy jestem, czy znasz taką grę, która nazywa się po prostu Gra... albo Game z angielskiego? Jeśli nie, wygoogluj ją sobie wpisując w wyszukiwarce np. 'gra umysłowa' albo 'the game mind game' po angielsku.

Jest w Twoim tekście pewna drobna analogia do niej :)

Pozdrawiam serdecznie :)

Opublikowano

@Sylwester_Lasota @Johny dziękuję chłopaki, z miłe słowa. Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

@Henryk_Jakowiec ale maridzisz, miałeś mnie uczyć rymować. Nic z tego nie wyszło, bo ja jestem bardzo, bardzo zajęta. Ale spójrz, Heniu na białe wiersze, tak jakbyś noże wyjmował na  stół, ostre i cięte... Pozdrawiam .

@Sylwester_Lasota nie wiem czy znajdę czas na tę grę. Jest to może motywy z Wiedźmina ?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie, to nic z tych rzeczy. Ta gra nie wymaga ani sprzętu, ani oprogramowania i jest możliwe, że już w nią grasz, a ja przez Twój wiersz właśnie PRZEGRAŁEM :))))))))))))))))))))))))))):D

 

No dobrze, wrzucę odnośnik, nie dlatego, że chcę zachęcać kogokolwiek do grania, ale jako ciekawostkę:

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Co chciałem przez to powiedzieć? Jeśli myślisz, żeby o niej nie myśleć, to już przegrałaś. :)))))))))

 

Pozdrawiam

Opublikowano

@Sylwester_Lasota to jakaś szarlataneria, ta gra. Nie wiem, co Cię przekierowało z mojego wiersza na myślenie o grze. Może zwroty;

Nie potrafisz,

jej nie spotkać.

Myślę, o tym

żeby nie myśleć.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja często tak robię,  myślę o tym, że nie myślę. Że jestem prostą dziewczyną o obłym umyśle, którą jara byle co. A grę, przegrałam  

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wnętrze pokoju wypełnia dym zapach trociczek   Wieczór się domilcza jak nasze zdziwienia nad tym co jeszcze nieotwarte   Dotknij mnie zapachem chleba i młodych warzyw zamiast rozcinać kartki książki
    • Córka generała i syn pułkownika. Nad nimi zadumane wisi włoskie niebo, zaśnieżone łabędzim marmurem ku górze, jak całunem w błękitnym oku wieczności.   Ono widziało Las Augustowski i krzyki niewinnych, nocą, gdy księżyc - czasu podłego towarzysz – spisywał czerwonymi słowami cyrograf z kastą dziedziców sierpa i krwawego młota.   Ono widziało legion zdradzonych, który zaprowadzono ku górom Apeninu, aby maki w pieśni zakwitnąć mogły - z domu nieludzkiej niewoli, na wzgórzach wśród bławatów nieuleczonych ran.   Ono widziało ojców z wyrwanym sercem przez żelazny zryw, gdy zdrada w pył mieliła diamentowe dzieci na kształt gorzejącego ziela na kraterze, w ogniu rysującego do dziś znak naszych dni.   Synowie nie są winni zbrodni swoich ojców, ani córki namaszczenia ich dawną zasługą. Lecz  pamięć wymaga mądrej sprawiedliwości i pokory, aby duch wyrósł pośród ruin.   Wnuk splunie na twarz kata i jego ordery, a my, rozciągając nić cierpliwą jak pamięć, mostem pomiędzy borem, przełęczą i miastem odczytajmy sens słów wykutych w granicie…   Nie w dąsie ociosanym z próżnej tautologi moralistów, którzy palcem, oprawionym w sygnet bolszewickiego miotu i ruchem grabieżcy drwią z naszych blizn - w ziemi odciśniętych przez śmierć.    
    • Całkiem nieźle, choć nie zgadzam się z zakończeniem, bo sam fakt, że błądzisz, nie oznacza jeszcze bycia Głupcem. Błądzenie przynajmniej wymaga jakiegoś ruchu, w jakąkolwiek stronę, a Głupiec nie rusza tyłka ze swojej ciasnoty. miłego dnia:)
    • @Berenika97 - uśmiechem dziękuje -
    • Bardzo mi się podoba. Wydaje mi się, że peel wciąż zachował wrażliwość dziecka na bodźce płynące ze świata i towarzyszące im emocje - zachwyt, zdziwienie, uniesienie, lęk, ciekawość, a jednocześnie wciąż szuka odpowiednich form wyrazu. Nauka skutecznej komunikacji dała mu słowa, które zastąpiły pierwotny pisk, a jednak wciąż są one niedoskonałe. Dlatego szuka się w sztuce innych form przekazania uczuć, myśli, wrażeń. W tekście piosenki "Naprawdę nie dzieje się nic" poeta (M. Zabłocki) przekonuje:   Zaufaj tylko warg splotom, Bełkotom niezrozumiałym   Za każdym razem, gdy chcesz nawiązać kontakt ze światem, bądź dzieckiem, które uczy się od nowa - mówić.   miłego dnia:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...