Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przełom czerwca i lipca, świat cuchnie dżdżystą wilgocią,
chmury brzemienne żywiołem, wloką się ku zachodowi,
na roztrzęsionych mokradłach diabliska stopy moczą, 
spośród trylionów kropel nie sposób słońca wyłowić.

 

Stoję w środku cyklonu, dzień za dniem gnuśnie przepływa,
poskręcanymi wirami szeleszczą meandry rzeczne,
woda pieni się, chłoszcze, kipi, bryzga jak ślina 
w paszczy trzeszczącej jaszczury, jej myśli są niebezpieczne.

 

Wiatr językami lawy wypuszcza zimne strumienie,
a one jak ręce trupa jadem częstują drzewa, 
gąbczaste aerenchymy trucizną wnikają w zieleń,
wśród rozbryzganej przestrzeni licho żałośnie śpiewa.

 

Miało być lato słoneczne, upalne, urodzaj słodki,
kosze pachnących czereśni, wiśni, malin, truskawek
niosły posłanki Demeter, ale zbłądziły idiotki,
zamiast dorodnych owoców, przyniosły zbutwiałe, łzawe.

 

Cmentarne plastiki gniją na wysypiskach śmieci,
wszystko co się zużyło, śmiercią wnika w przestworza,
złożony z pierwiastków ziemi, także z czasem uleci 
i tylko woda z nieba, jak zawsze, popłynie do morza.


 

Opublikowano

@jan_komułzykant A co, było tu jakieś zebranie beze mnie? Co ustaliliście? 
Witaj, miło Cię spotkać i oczywiście dziękuję:))

@MIROSŁAW C.  Pozdrawiam Mirosława C :)

@Sylwester_Lasota  Dobrze, że mnie jeszcze pamiętasz:) Rzadko tu teraz bywam, ale bardzo mi miło Ciebie spotkać Sylwestrze. To taka próba w trupistycznym stylu. 
Dziękuję i zasyłam pozdrowienia:)

@beta_b Dziękuję Beta:)) pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Na takie dictum powiedzieć  nie, to przecież byłaby zbrodnia Alu. Oby to nie Grzegorz był... Lato. Kolejny czarodziejski :)
    • @Leszczym Jak Ty się fajnie zaplątujesz w słowa, mógłbyś takie teksty umieszczać na kartkach pocztowych, kiedyś takie były, możliwe, że jeszcze są w Empik - ach.  Czasem robisz to tak cudownie bezradnie, jakbyś rozbrajał wszechświat :)
    • @Alicja_Wysocka   gdyby.......   przeszedłem szkolenie ratownicze :)   Alu.   dziękuję :) ale bardzo subtelnie chociaż z emocjami.... dzięki :)       @huzarc   wiesz przecież co to jest takie prawdziwe, męskie podziękowanie.   uścisk dłoni i ......dziękuję !   to ja Tobie tak właśnie dziękuję !   pozdrawiam.    
    • @Roma   a gdzie to poetkę tutaj przywiało ? poszukiwania samej siebie ?   Olu.   to jest hymn do własnej wyobraźni i wrażliwości.   narrator mówi nam o naturze pragnienia i intymności które są tworem wyobraźni a nie tylko ciałem.   siła wewnętrznego przeżycia jest ważniejsza niż akt zewnętrzny.   prawdziwa erotyka rodzi się w głowie.   wystarczy sama mysl, w identyfikacji z wielkimi emocjami sztuki (Stendhal, Fiorentino).     narrator jest zlepkiem kulturowych odniesień ("Stendhal") i pierwotnych pragnień ("Cień").   Pragnie, aby to "Ja" zostało uaktywnione przez kogoś drugiego,chociaż odkrywa ten potencjał w sobie.   przez pisanie !    namiętność i intymność istnieją obok prozy życia (apteka, klatka schodowa).   codzienne spotkania są katalizatorem dla głębokich, choć ukrytych emocji.   miejscem, gdzie pragnienie znajduje swój wyraz i spełnienie, jest świat wewnętrzny.       swoim utworem mówisz nam, że najbardziej erotyczna jest obietnica, intensywność emocji i gra z własnym lękiem albo pragnieniem.   dlatego uciekasz w liryczny monolog.       proza poetycka made in Roma !   zaskakujesz mnie coraz bardziej :)   jesteś Olu świetna !!!!!!!  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @huzarc Tutaj mnie zatrzymało - tak było, a teraz reklamy są 20- minutowe i to po kilka w jednym programie, można zjeść, wykąpać się, wyjść za mąż i wrócić - nadal reklama. Nadal ble, ble... i wciąż każą prąd oszczędzać, do kogo ta mowa? A czytać dalej Twój wiersz, faktycznie - dokąd ten rejs?  - Aż chce się powiedzieć, - ja wysiadam. Tylko na jaki brzeg?
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...