Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

VI. Homo Sanctus


Rekomendowane odpowiedzi

Bardzo ciekawie. Tak jakby w dwóch płaszczyznach i do wyboru czytelnika.

1. Monolog człowieka codziennie doglądającego swojego ogrodu, w natłoku zajęć i pracy odczuwającego satysfakcje z tego powodu.

2. Spojrzenie Stwórcy na swój "ogród biblijny" na planetę i nadrzędną rolę człowieka usytuowanego przez Boga na niej.  

 

"Gościnna" rola ogrodu to moje przeświadczenie o tym, że według woli samego Boga - dla każdego człowieka, każdego zwierzęcia i rośliny ogród ten jest domem i ty jako autor to doceniasz. Dostojny wiersz, mądry, koncyliacyjny i chyba napisany w głębokiej świadomości.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja sobie  myślę, że autor chyba świadomie użył koturnowego języka, by podkreślić cały aspekt biblijny w treści (jeżeli w ogóle tam jest?), a sama "skała" odnosić się może do "Św. Piotra" i Kościoła Chrystusowego budowanego na "skale"? Ale, to tylko moje wyobrażenia i być może nieuzasadnione sugestie. Sam autor na pewno się odniesie i dopowie nam precyzyjniej. Mnie ten wiersz się podoba, no ale ja lubię także i bardziej klasyczne normy. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Annie@Tomasz Kucina Odniosę się, a jak inaczej ;)

Zacznijmy od tego, że Homo Sanctus to niemalże zwieńczenie cyklu zapoczątkowanego przez Homo Deus. Obrazuje on historię/przemianę człowieka od pierwszego upadku, pierworodnego grzechu pychy, przez zagubienie się w codzienności po rozpoczęcie poszukiwania Prawdy i tego poszukiwania rezultaty. Dopiero w tym wierszu dochodzi do głosu wewnętrzny spokój, wdzięczność (tu ,,kłanianie się pąkom") i altruizm- peel nie zatrzymuje ogrodu dla siebie. W tym kontekście trudno ukryć moje inspiracje i wspomniana ,,skała" staje się dość czytelnym nawiązaniem, które bez trudu wyłapał Tomasz. Przemawiać ma za tym też fakt, że ogród żywi peela, wobec czego skała nie może być żadnym ograniczeniem. Pozdrawiam serdecznie

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Domysły Monika Dziękuję. Pani sobie poczyta, a zaraz potem proszę pisać i niech pani tak uczyni w myśl uznania mojej skromnej osoby, bo chętnie przeczytam, jeden tekst już przeczytałem :)))
    • @Rafael Marius Nie dotknęli plastiku, no są takie jeszcze mini ludy. Ale czy nie dotykają nieszczęść? Wiesz włócznie, lwy, kanibalizm etc. Życie krótsze o średnio 40 lat... Wiesz jakaś choroba ciebie zabija, zupełnie wyleczalna w rozwiniętej cywilizacji... W ogóle rozchodzi się trochę o to, że poziom szczęścia trudno określić. Trudno go uogólnić. Trudno zbadać. Niezwykle trudno ocenić, porównać, zrobić statystyki... I w gruncie rzeczy nie wiadomo do końca, czy taki afrykaniec ma lepiej od polaka, czy gorzej. A temperatura rośnie, średnioroczna, i choćby z tego tytułu może cierpieć bardziej niż dawniej. 
    • No cudów nie ma ... Każda osobowość ma drogę wstecz . A tu widzę OSOBOWOŚĆ. Wzbudzić czyjś szacunek mój Pan ma . W akcie uznania chylę czoło mądrą treść

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • We mgle wędruje się nieprzyjemnie! Każdy krzak i głaz jest samotny tam, Drzewa nie widzą się wzajemnie, Każdy jest sam.   Pełen przyjaciół był mi świat przeszły, Gdy w świetle żyło mi się błogo; Teraz, kiedy mgły nadeszły, Nie widzę nikogo.   Zaprawdę, mądrość tym nie udzielona,  Którzy ciemności nie zrozumieli, Co cicha i nieunikniona Od innych dzieli.   We mgle wędruje się nieprzyjemnie! Samotnie życie płynie nam. Ludzie nie znają się wzajemnie, Każdy jest sam.   I Hermann: Seltsam, im Nebel zu wandern! Einsam ist jeder Busch und Stein, Kein Baum sieht den andern, Jeder ist allein.   Voll von Freunden war mir die Welt, Als noch mein Leben licht war; Nun, da der Nebel fällt, Ist keiner mehr sichtbar.   Wahrlich, keiner ist weise, Der nicht das Dunkel kennt, Das unentrinnbar und leise Von allen ihn trennt.   Seltsam, Im Nebel zu wandern! Leben ist Einsamsein. Kein Mensch kennt den andern, Jeder ist allein.   A pod poniższym adresem, jako poezja śpiewana w wykonaniu Die Toten Hosen:

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @Leszczym Ja wszystkich ludzi postrzegam jako ofiary z wyjątkiem ludów pierwotnych, żyjących w takich obszarach świata, gdzie jeszcze system nie sięga. Wierzę, że za górami za lasami jeszcze tacy są, którzy nie dotknęli nigdy plastiku, jakkolwiek go rozumieć.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...