Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Wyobrażenie

nocnakuna
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

nocnakuna

nocnakuna

Opublikowano
Opublikowano

Stoi i patrzy na nieruchome ciało,

Wczoraj tyle miłości w sobie miało

Kochające dłonie teraz rozluźnione

Zgrabne nogi jakoś dziwnie wykręcone

Twarz spokojna, taka bez wyrazu

Skóra pozornie tylko bez urazów

Wszystko na miejscu – ubrania, biżuteria

Tylko jakaś statyczna ta cała materia  

 

Stoi i patrzy na pokój ten zbrukany

Wczoraj jeszcze jego domem nazywany

Duże jasne wnętrze, pełne elegancji

Jak wycięte z willi w południowej Francji

Czysta podłoga, półka trochę zagracona

Nie pasuje tu jedynie świeczka przewrócona

Wszystko tak zwyczajne, stałe i normalne

Tylko szczypią w nos wyroby łatwopalne

 

Idzie i nie patrzy dokąd nogi go poniosą

Bez zbędnych myśli kroczy polną szosą

Dochodzi do wiaduktu, ciągle bez kontroli

Bez udziału marzeń, chęci czy też woli

 

Ja bezczelnie patrzę oczami wyobraźni

W ramach zardzewiałej dziecięcej przyjaźni

Detale są mi obce, nikt raportu nie otrzymał

Jedno tylko pewne – on się nigdy nie zatrzymał

 

2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Deonix_
      Bóle wschodzącego słońca

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      @Leszczym No ok, to wszystko jasne ;) Miałam nadzieję, że Peelem nie jesteś. Zawsze staram się oddzielać Peela od autora, ale tak mi się jakoś niefortunnie napisało, jakbym tego nie robiła. W Twoje życie nie mam zamiaru ingerować ;)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      A tego to akurat zazdroszczę, bo ja w swoich snach rzadko mam coś ładnego.    Pozdrawiam    Deo      
    • Leszczym
      Bóle wschodzącego słońca

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Deonix_ Deo, dzięki za troskę, ale zostawmy. Niektóre "strzelanki" miały miejsce ze 20 lat temu. Niektóre we wspomnieniach marginalizują się i maleją i relatywizują, a inne urastają do czegoś co w tym kształcie w ogóle nie miało miejsca. Zresztą w tym wierszu nie jestem raczej alter ego peela. Choćby dlatego, że śpię codziennie ze 12 godzin i bez kitu śnią mi się same piękne i interesujące sny... Już nie mówiąc o tym, że mi akurat terapie niemalże wcale nie pomagają i sa tylko jakąś taką nieprzyjemną wariacją dotyczącą tak naprawdę rozdrapywania ran i blizn i jątrzeniem i odzieraniem z tajemnic... A i z wybaczeniem też się spotkałem także jak mawiają gra gitara i luz... @Deonix_ No i bardzo polecam swoje teksty z kategorii lżejsze i weselsze ;)))
    • Waldemar_Talar_Talar
      Cisza mą kochanką

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Cisza mnie lubi jest zawsze obok potrafi płakać uśmiechać się   Cisza mnie kocha śpi obok mnie jest szczera niewiele chce   Cisza mi poezją umie pocieszyć jest mego jutra oknem i drzwiami   Cisza jak siostra dużo o mnie wie jest zemną nawet gdy wiatr i deszcz   Cisza mą nadzieją nie unikam jej rozmawiam z nią nocą i dniem   Cisza moją trumną pochowa mnie przykryje sobą ja o tym wiem
    • Leszczym
      Wywrotki

      Przez Leszczym · Opublikowano

      Przeliczne, przekomiczne, a tak w ogóle wczoraj popszeniczne. Seranon, 8.05.2024r.
    • Marcin Sztelak
      Dzieci Abla

      Przez Marcin Sztelak · Opublikowano

      Bezgrzeszne jak powietrze oczyszczone potopem – zaśpiewali. Tutaj Kain uśmiechnął się pod wąsem, zaczajony w rogu arki spokojnie ostrzył sztylet w oczekiwaniu Araratu.   Za nic miał gołąbka z gałązką z góry wiedząc  jak się kończą historie, szczególnie gdy na pokładzie panuje szaleństwo  przeplatane z wznoszeniem modłów.   Jak na tę chwilę dookoła bezkres i głupia nadzieja na zmiany, lecz w zanadrzu tylko wymiana pokoleń i powolne umieranie gwiazd.   Dzieci Kaina są mimo wszystko mądrzejsze – istniejąc. Choćby nawet przez ułamek sekundy.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...