Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ostoja

lena2_
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
lena2_

lena2_

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

Tak łatwo od Ciebie odejść,
szukając fatamorgany,
a Ty pozwalasz jej dotknąć
i nad przepaścią przystanąć.

Czuwasz tuż obok, gdy nocą,
pytanie zaczyna mamić,
czy jesteś jeszcze potrzebny,
a  może sami zdołamy?

Głupio trwonimy odpowiedź,
więc znowu wracamy chyłkiem.
Dobrze, że czekasz cierpliwie.
Koło rozpaczy - jak zwykle.

10
Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
Opublikowano

jak zwykle czekam koło rozpaczy

lecz dzisiaj słońce letnia pogoda

rozpacz paruje czy coś to znaczy

(a mi za grosz nic nic nie szkoda)

 

następnym razem obok rozpaczy

(jeśli się jeszcze gdzieś tam uchowa)

przyniesiesz wersy ciężkie od znaczeń

z leciutkim sercem jakie ma owad

 

Pozdrawiam

lena2_

lena2_

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Jacek_Suchowicz

"przyniesiesz wersy ciężkie od znaczeń

z leciutkim sercem jakie ma owad"

 

 

 

Wtedy w słońcu zawiruje błękit

i wypełni światłem duszę , skronie.

Słowa wreszcie podarują spokój,

każdej strofie radośnie zdziwionej.

 

Świat obróci się lekko na palcach

i przygarnie bezdomne pytania.

Ale wcześniej nauczyć się muszę,

jak tu sobą - słońca nie zasłaniać.

 

 

:):):) pozdrawiam

 

Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

lekcja zrobiona na odczepnego

bo w każdym wersie potknięcia słychać

choć myśli przednie tekst do niczego

a przecież można go tak napisać:

 

i zawiruje słońce błękitem

wypełni światłem duszę i skronie.

a w słowach znajdziesz dźwięczącą ciszę

strofy nie wiedzieć czemu zdziwione

 

świat się obróci na palcach lekko

bezdomna cichość zgarnie pytania.

lecz wcześniej muszę zajarzyć deczko

aby brak rytmu - nic nie zasłaniał

 

Pozdrawiam

 

 

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Somalija
      Artykuł 5

      Przez Somalija · Opublikowano

      atak z powietrza dalej czołgi  artyleria i piechota  klasyka    wojny jaką znamy nie będzie    dwa plus kot  wysprzęglona Polska armią nie grozi    tarcia pod tablicą Mendelejewa Pokrovsk i jak po stole do Kijowa  obliczony na klęskę  pas ziemi niczyjej     Och Karol trzymasz się  a sukienka Trumpa  dziurawa  faluje w tańcu z innym    pomyśl o schedzie  rodzimej    noblistki                           
    • Łukasz Jurczyk
      Gdzie rdzewieją miecze: 7. Narodziny wichru

      Przez Łukasz Jurczyk · Opublikowano

      7. Narodziny wichru (narrator: perski kancelista)   1.   Wieść z Hellady — Macedończyk zwyciężył. I nikt się nie zdziwił.   2.   Święty Zastęp umarł jak trzeba. Reszta — jak zwykle.   3.   Mówią, że nadszedł pokój. To tylko cisza przed wichurą.   4.   Filip — wódz, który zna wartość ludzkiego błota.   5.   Zbyt wiele zwycięstw bez ceny — bogowie upomną się później.   6.   Trzeba pogratulować, nim zaczniemy się bać.   7.   Coś się rodzi na Zachodzie — zbyt pewne siebie.   8.   Być może to nic. Być może początek końca.   cdn.
    • violetta
      Winniczek…

      Przez violetta · Opublikowano

      @KOBIETA też jestem piękna:)  @infelia musiałabym dorobić drugi talerz, bo za mało by było:) nie ma co zmywać, tylko opłukać w wodzie:)
    • infelia
      Prezent

      Przez infelia · Opublikowano

      Z kominka dym unosi się kłębami, Na salony się wdziera, cugu brak? A cóż to? noga zwisa nad paleniskiem. Dziadek z babcią, wnuki z nimi,   O kocie i myszy nie wspominając, Ciągną, ile sił starczy: i raz, i dwa, i trzy! Bum! padają na plecy, a przed nimi dziwoląg W czerwonym kubraczku wypada.   „Hu, hu, hu!” – zakrzykuje – „niosę niespodzianki!” Oj, bidulo, skąd się wziąłeś taki usmolony? Brodę masz przypaloną, portki w strzępach, Co tam masz na plecach? worek piasku?   Nie mów, że prezenty, pokaż, nie bądź chytry, Komisyjnie otworzymy, rach-ciach. O! fajowo! jest ciuchcia, dziadek już się cieszy. Łyżwy, moje, moje! – Emilka piszczy.   Sweter w bałwany… głęboka cisza zapada. Jest i paczka, a w niej model pajęczyny Do sklejenia tylko dla wytrwałych, Napisano drobnym druczkiem na odwrocie.   Szalik, dziwnie długi, jakby dla teściowej… Pomarańcze i orzechy, jabłko i migdały, Piernik nawet nos podrażnia… apsik! Tylko tyle, a gdzie auto i rowery?   Miał być jacht i karnet na siłownię, lot balonem I safari po Afryce dzikiej, niezbadanej. Stasiek, kartkę bierz i pióro mi w te pędy Skargę oficjalną podyktuję do Rovaniemi!   W tym zamęcie, nie mówiąc zbędnego słowa, Gość zdjął czapkę, brodę, wytarte szaty I nagle stał się zwykłym, starym człowiekiem, Co patrzy na tę chciwość ze smutkiem.   „Prezentów dałem w bród, lecz wy nie pojęliście, Że najcenniejszym darem nie jest rzecz żadna, Lecz radość świąt, wasza bliskość, czułe słowa I ten widok was wszystkich, jako rodzina zgodna”   Zanim zdołali jęknąć, rozpuścił się w powietrzu, Jak zapach ulotny, ledwo nosem uchwycony. A pod choinką rozświetloną, w miejscu na prezenty, Kartka została z napisem: „podarujcie sobie siebie”  
    • infelia
      Winniczek…

      Przez infelia · Opublikowano

      @violetta Do tego zdjęcia trzeba jeszcze domalować mój widelec! Gary pozmywam.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...