Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nie zapomnieć

ais
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

ais

ais

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

 


pamiętasz kochany, jak byliśmy młodzi
leciutką, jak piórko brałeś mnie na ręce.
śmiejąc się mierzwiłam twoje krucze włosy
lubiłeś oglądać mnie w żółtej sukience.

 

leciutką jak piórko brałeś mnie na ręce
sami na parkiecie do świtania godzin.
lubiłeś oglądać mnie w żółtej sukience
później patrzyliśmy, jak świetlistość wschodzi.

 

sami na parkiecie do świtania godzin
tuląc amoroso, nie czując zmęczenia.
później patrzyliśmy, jak świetlistość wschodzi
na wskroś przeszczęśliwi zbłądzeni w marzeniach.

 

tuląc amoroso, nie czując zmęczenia
pocałunek długi scalił nasze usta.
na wskroś przeszczęśliwi, zbłądzeni w marzeniach
siebie widzieliśmy w miłosiernych lustrach.

 

pocałunek długi złączył nasze usta,
śmiejąc się mierzwiłam twoje krucze włosy.
siebie widzieliśmy w miłosiernych lustrach,
pamiętasz kochany - jak byliśmy młodzi...

 

 

____

Z inspiracji wczorajszym pantum Grzegorza.

Z lekką pomocą Litawor'a, którego pozdrawiam ;)

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez ais (wyświetl historię edycji)
7
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@ais tą żółtą sukienką z jej lekkością stworzył się bajkowy klimat. Takowych nie znam, ale nie nadepnął nikt w tańcu na odcisk tandetnego romansu, a to już sztuka, bo granica płynna. Pzdr

ais

ais

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Dag  O, dziękuję bardzo! To moje pierwsze tantum. I dostałam pomoc przy ostatniej strofce. Bo namodziłam, a wystarczyło zrobić prosty myczek.

Dziekuję Ci ba rdzo za serduszko i pozdrawiam!

 

@Dekaos Dondi Dziękuję DeDuś! Pozdrówka!

 

 

Miłego dnia ludky :)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Mitylene
      Zamyśleni

      Przez Mitylene · Opublikowano

      @poezja.tanczy dziękuję za miłe słowa skierowane pid adresem wiersza. Pozdrawiam.
    • Wiesław J.K.
      Odklejona

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Domysły Monika Przypomniały mi się czasy że szkoły podstawowej we Wrocławiu, a zwłaszcza kredki świecowe. Pozdrawiam!
    • Wiesław J.K.
      Nie mógłbyś?

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Alisiu, pięknie!

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Kamil Olszówka
      Gdy niegodziwcy szydzą z Boga…

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      Gdy niegodziwcy szydzą z Boga, Wsłuchaj się w wewnętrzny głos sumienia, Niech odwieczna Prawda świeci jak latarnia, Dając Nadzieję w mroku zwątpienia,   Wieczorami wsłuchując się w siebie, Gdy świat wokół wciąż w chaosie wrze, Ty sięgnij czasem po Biblię, W naukach Chrystusa rozczytując się cierpliwie,   Bo to na kartach Pisma Świętego, Kryje się ponadczasowa Mądrość, Nie czapkująca pseudonaukowym teoriom, Opierająca się współczesności trendom,   Choć i pierwszym apostołom, Słów gorzkich nigdy nie szczędzono, Dali nam niezatarte świadectwo, Jak cierpliwie przezwyciężać zło…   Gdy patocelebryci drwią z Chrystusa, Ty przenigdy głowy nie odwracaj, Zawsze głośno sprzeciw swój wyraź, Nie przebierając w pełnych oburzenia słowach...   Najcichsze choćby sprzeciwu słowo, Kryje w sobie bowiem potężną moc,  Nie godzenia się na zło, Zamanifestowania wierności chrześcijańskim wartościom...   Sam bowiem Bóg Wcielony, Choć bezlitośnie do krzyża przybity, Modlił się żarliwie o odpuszczenie win, Tych którzy szczerze go nienawidzili…   Choć drwili z niego niegodziwcy, On na krzyżu się ulitowawszy, Z głębin swego Miłosierdzia przebaczył wszystkim, Tym którzy na to nie zasłużyli…   Dziś gdy niezliczeni ignoranci, Drwią z wielowiekowych Kościoła tradycji, Oddanym Bogu kapłanom nie szczędząc słów przykrych, Sędziwym księżom zarzutów haniebnych,   Ty stary pożółkły modlitewnik, W zamyśleniu weź czasem do ręki, By w trudnych chwilach dodał ci otuchy, Pokrzepił słowami starych zapomnianych modlitw…   A może stary schorowany mnich, W klasztornej celi samotnie cierpiący, Tknięty jakimś przeczuciem dziwnym, Złoży w twej intencji ręce do modlitwy.   I chociaż nigdy cię nie znał, Wyprosi u wszechmocnego Boga, By twe liczne problemy zażegnał, Wszelką łzę otarł z twego oka…   Dziś gdy na wielkich ekranach kinowych, Rzesze superbohaterów i złoczyńców zakapturzonych, Odciągają kolejne pokolenia młodzieży, Od przedwiecznego Boga w modlitwie  kontemplacji,   By prawdziwy kaptur mniszy, Oblicz ich nigdy nie spowił, By wielbieniu Boga w klasztornej celi, Nie ofiarowali kolejnych swego życia dni,   W tym samym wielotysięcznym mieście, Gdzie tłumy walą na kinową premierę, O tej samej co do minuty godzinie, Stary mnich w samotności brewiarz wyciągnie.   I pomodli się stary mnich, O opamiętanie dla współczesnej młodzieży, By nie zaprzedała swych ojców wartości, Zgubnemu za nowoczesnością pędowi…        
    • poezja.tanczy
      ***przyszedł nowy dzień

      Przez poezja.tanczy · Opublikowano

      @sisy89 Bo co dobre, tak przychodzi Bo żałobne, tylko szkodzi   I tego najlepszego Ci życzę, M.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...