pociąg - loco szybsze od spojrzenia w mapę dnia

[Messalin_Nagietka]

te dwieście sześćdziesiąt w półtorej godziny
jest błyskiem w orbicie i skokiem z powłoki
okolic znajomych, gdzie dal kolor siny
czerwieni oddaje, gdzie źródła w potoki
myśl niosą po grudzie, łomotem, nad niwę
a zdań zaprzęg robi za lokomotywę,

w wagonach skojarzeń przedziały spełnione
zakazem zaczepnym w obrazie łoskotu
z ram werniks siatkówki grand słońca koronę
roztapia po kadrach wietrznego polotu,
lecz dymu nad głową niewiele, w tym biegu
tysiące nieznanych doświadcza się reguł,

plecione wskazówki zegarka na ręku
jak nigdy warkoczem marudnym się wleką,
wysiadasz w pośpiechu bez obaw i lęku,
że wkrótce błysk wróci i suniesz znów rzeką,
motorem wyrazów z dwóch strun mandoliny,
te dwieście sześćdziesiąt w półtorej godziny.

[amandalea]

Myśli mknące jak wiatr z szybością..."te dwieście sześćdziesiąt w półtorej godziny"...
świetny wiersz...przy czytaniu go i moje myśli pomknęły wagonami skojarzeń, by przesiąść się na łódkę i dokończyć biegu wsłuchawszy się w dźwięki dwóch strun mandoliny.
Pozdrawiam serdecznie :)
ama_Li

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

wiersz może furkocze jak pociąg ale ten najmniejszy w mikroświecie - błyski i powłoki z krainy nam najbliższej - wystarczy powiekami ruszyć a wśród ciemności - pioruny wyskoczą - małe iskierki - powódzią marzeń odznaczą się w pamięci

dziękuję za miły mi koment

pozdrówko MN

[seweryna żuryńska]

w twoich wagonach można jeżdzić po wielekroć dostrzegając nowe krajobrazy
niełatwo się z tobą szybuje, ale radość sprawiasz wielką
lubię tak z oczyma w sufit

pozdrawiam
seweryna

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jej - dziękuję Seweryno - to Ty sprawiasz mi ogromną radochę zaglądając do moich wierszy

z ukłonem MN