Portki Garibaldiego

[Father Punguenty]

W upalne południe Wiecznego Miasta,                                                                

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Po stopniach z marmuru gładkiego,

Biała bryła gmachu chłodem witała

Tam gablota, w niej portki Garibaldiego. 

 

Ucichł dźwięk trąbki, nie słychać: Do broni !

Upadłych królów świadek niemy,

Opadł kurz bitew, nie dźwięczy brzęk szabli 

Bohatera, co nie dosiądzie już koni.

 

Wiatr ciepły przenika z Forum Romanum,

Słodko cierpki smak w ustach aronii,

Bladoniebieski, drobny kawał sukna,

Smużka historii pod szkłem jak na dłoni.

 

Tkwią przez stulecia przykute do płótna,

Jak zastygli w obrazach dragoni,

Przed dotykiem zawarte, lecz żądne podziwu, 

Przedziwne di Giuseppe pantaloni. 

Edytowane 20 Czerwca 2020 przez Father Punguenty (wyświetl historię edycji)