Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Czuję się zarazem wszystkim i niczym. Chłonę życie, będąc przez nie pochłaniana.
Czuję, póki czuję jestem człowiekiem, czuję dla siebie dla ludzi dla życia, przez dane mi czucie żyję. Kto dał mi ten dar? Czy ono dawcom same w sobie i celem życia mego?  Czuję mą duszę tak wyraźnie jak pragnienia fizyczne. 
Myślę. Lecz czym myśl ta bez czucia?  Czy nie mądrzejszy zwierz myśl też potrafi wykształcić, zrozumieć, zanalizować, przystosować do niej? Więc czym byłby człowiek bez czucia, psem? motylem? fraszką? 
Szukać uczuć pięknych, wyższych, szlachetnych. Czasem błądzić w uczuciach trudnych.
 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...