Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        graphics CC0

 

 

Już noc - i tulą kaloryczne sny

ciepłe księżyce upaprane w komie

gdzie despotyczne heroiczne kły

jej aparaty uzębienia komet

 

Pneumatyka purpurowych ust

chlorofil spływa po aorcie z szeptu

na papilarnym dotlenieniu biust

i drżący migdał - seledynu retusz

 

Ciemna jagoda czy hurma hebanu?

przymila struny fosforycznych włosów

do których wabik dźwięku dopieszczano

kosmiczną nitką stereofonii głosu

--

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To jest wiersz raczej "Selenelubny" i biologiczny między strofkami ;) Ale mam dla ciebie inny mój kawałek i komponujący idealnie do twojego komentarza:

 

Tomasz Kucina

Zieleń Tolkiena-

 

Tolkien je wszystkie kochał

 

białe drzewo Gondoru

w Minas Anor na placu wodotrysku

rośnie - a tam w Śródziemiu świecą inne drzewa Valinoru

do studni rosa spływa z ich runicznych pysków

 

na wzgórzu Ezellohar

 

z kwiatów i rosy Telperionu

Varda zlepiła gwiazdy

Hobbici mają swe Fajkowe Ziele - z plonów

w kamiennych wzgórzach zawżdy

czerwone kwiaty Seregonu

 

pachną i zadziwiają gwiazdy

 

w Simallirionie więziono piekną Luthien - w buku

gałęzie Hirilornu w jej oczu turmaliny

u władców koni w Edorasie

w kurhanach białe kwiatki Simbelmyne

honoru strzegą nieśmiertelnej rasy

 

Tolkien kocha rośliny – magiczne czasy

--

 

Opublikowano (edytowane)

Widzę,  że mimo plusów nikt nie miał odwagi odsłonić się w komentarzach o ile nie liczyć twojego fana :)

Czy mogę prosić o pomoc w interpretacji?  Chyba zabłądziłam...poważnie 

Killa razy już mi się wydawało, że odkryłam kod do twoich wierszy ale wielkanocna abstynencja prawdopodobnie mi zaszkodziła :)

 

grafika do mnie dotarła... nie martw się 

 

Ever - mind :)

Edytowane przez Kama Nagrodzka (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Kamo... tu kodu nie ma. To bardzo prosty i linearny tekst. Nie wybiega szczególnie w procesy naduczynnej dedukcji. Jest ludzko cielesny. Co mam ci tłumaczyć? Techniki "odczynione"? ;) Powstrzymam się jednak - od tego. Uruchom wyobraźnię, na pewno uzyskasz jakieś subiektywne wyobrażenie tego tekstu. 

 

Ten drugi wiersz, do pana Aleksandra jest opisem Tolkienowskiego Rohanu (Śródziemia) a konkretniej magicznej systematyzacji  flory z jego futurystycznej sagi. To z kolei bardzo ułożony tekst. Symbelmyne prawdopodobnie i słusznie  Aleksander powiązał z kwiatami Tolkienowskiego Eldorasu. Aleksander wie o co mi chodzi. W pierwszym wierszu (głównym) sama nazwa nawiązuje do "niezapominajki", w charakterze - niezapomnianego wrażenia o którym opowiada podmiot liryczny. Więcej nic nie da się dopowiedzieć, bo nie ma potrzeby ;D

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Nie wiem czy tego oczekiwałeś ale po uruchomieniu wyobraźni powstał inny wiersz :))

 

na jego kanwie następny ale Mój ;)

 

epizod z dziedziny o przyczynie i skutkach :))))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak zrozumiałem teleportowałaś się z klimatu tego mojego cielesnego wiersza do napisanego wcześniej "koperkowo-różanego", i tak powstał twój klimatyczny wiersz? Ok. Muszę przyznać nawet dobrze to ci wyszło, zszyłaś kolor z wrażeniem i powstał całkiem udany kawałek ;) 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pisz i myśl co chcesz. Jeżeli to przebiega w trybie twojego czucia liryki to  jest prawdziwe, każdy człowiek ma własne perspektywy autokreacji. Jeżeli naturalnie w życiu jesteś konserwatywna, pisanie wierszy może być dowolne. Sztuka dla sztuki. Ja tak to rozumiem.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Linearny - w znaczeniu - przebiegający w dość precyzyjnej chronologii opisu, rozumiem podtekst i gratuluję, piszę bez złośliwości  - uśmiechając się sprytnie.

 

No tak, w sensie zmysłowości opisu. Przyjmuję argument, byle nie ułańskiej - dodałbym może - gdyby to był wiersz kogoś innego ;P

 

Mam nadzieję że z uśmiechem, wiersz nie jest kolejnym studium w skomplikowanej relacji, to opis chwili, wrażenia. 

 

Starałem się użyć dość tradycyjnych ;P , te są akurat męskie -  jednosylabowe. Pasują, bo nie są wyszukane - nie wulgarne a ustawiają się jakby w "męskim pierwiastku" tego wiersza do wszechobecnej kobiecości w treści. Bo zauważ, że narrator - opowiadający - jest tu skrzętnie zakamuflowany, nie ma go w zasadzie w żadnych wersach tych tercyn. A jednak on jest, czuje się jego obecność, a treść choć stanowiąca opis zdarzenia jest gruntownie przypisana do narratorskiego punktu widzenia, i ty też to wiesz, dlatego twój komentarz jest "postawiony" bardziej w kontekście do narratora niż do podmiotu lirycznego - peelki. 

 

Często wzbudzam skrajne punkty widzenia, niektórzy czytelnicy widzą u mnie "efekciarstwo", inni - jak ty choćby teraz- przypudrowaną "nachalność", to się zgadza, bo piszę różne teksty. I trzeba rozumieć, że te "efekciarstwo" czy z kolei "nachalność" (w zależności od potrzeby autora) są zawsze starannie zaplanowane, i nie mają związku z moim poziomem "buty" czy "uwrażliwienia". To zawsze jest praca ze słowem. Można rzec - autor - jest zawsze poza zbiorem dekoratywnego tekstu. Zawsze ludzki kontaktowy - co widać w komentarzach - uważam dość sumiennych.

 

Dziękuję ślicznie za słówko pod wierszem. Z przyjemnością zajrzę do Ciebie, poczytam, może gdzieś "zarzucę" konkretny komentarzyk. Pzdr. 

Opublikowano (edytowane)

@Tomasz Kucina Zdecydowanie Tolkien kochał florę i faunę. Sam fakt, jak pięknie poprowadził historię Drzewców to jest Entów. Czasem łapię się na tym, że oglądam i czytam Władcę Pierścieni czy Hobbita  by móc raz jeszcze poobcować, z tą przepotężną i urokliwą naturą. Pewnego dnia ludzie pierwszy raz upiekli ptaki, jeszcze szybciej przychodzi im spalić drzewo. A.G. 

Edytowane przez Aleksander Głowacki (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zgadza się: Żwawiec, Liścień, Drzewiec i gigantyczny Nan totalny antagonista Orków. Etnowie wpisują się w doskonale w Tolkiena, Drzewoludy są wrażliwe i są systemem przyrody, ale potrafią walczyć i wtedy są bezwzględne. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak to odebrałem oczywiście jako twój żart. Masz rację. Oczywiście tekst jest z przymrużeniem oka, a twój komentarz jest doskonale tu wpasowany. Po prostu przy okazji twojego komentarza, opowiedziałem trochę więcej o utworze, głównie chodziło mi na zwrócenie uwagi na oszczędną prezentacje narratora, chciałem to podkreślić i troszkę pomógł mi w tym twój uroczy i żartobliwy komentarz. Nie miej mi tego za złe. Proszę.

 

Co do mediów tych czy innych wolałbym się nie wypowiadać, bo po prostu nie mam w tym względzie wielkiego rozeznania. Więc na tym zakończę tą część odpowiedzi. 

 

Rozumiem. Nawet nigdy bym tak nie pomyślał, że z wyrachowania. Rozumiem, że wiersz wywołał ślad i reakcję, no to właśnie o to chodzi każdemu autorowi. Więc należy mi tylko podziękować za literki pod "Simbelmyne". Twój pierwszy komentarz był przecież merytoryczny. Wskazałaś na konkretne frazy - doceniam to i szanuję. Jeszcze raz pozdrawiam. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zgadza się, pozytywne komentowanie ma sens. Hejterem nie warto nawet bywać. Jak rozumiem, nie ograniczasz tych emocji pozytywnych a ograniczasz tylko krytykę innych autorów? Ty i @Grynszpanimacie bardzo praktyczną metodykę budowania komentarzy, też jestem jej zwolennikiem - jak wy. Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Piszę, jak coś mi się podoba i budzi pozytywne emocje, oraz może mieć przełożenie na moje widzenie świata. Lubię też proste przesłanie, nawet, jak się z nim nie zgadzam. Przyznam, że wielu tekstów nie rozumiem, czy są dla mnie obojętne i po przeczytaniu zaraz zapominam. Może nie są dla mnie przeznaczone i tyle. Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Rozumiem. Pozytywne emocje, wpływ na punkt widzenia, a grunt to zrozumienie - wtedy wykładasz pozytywny komentarz. Właśnie o tym dowodziłem we wcześniejszej odpowiedzi. Ja też czytam twoje miniaturki, są urocze, masz dużo pozytywnych komentarzy,  pozytywnie widzę twoje teksty. Przeważnie się uśmiecham i zgadzam z morałem w konkluzji. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...