Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Leń ma czasem to do siebie,

że gdy jest już w siódmym niebie

gdy mu dadzą chleb ze smalcem

to nie kiwnie nawet palcem

 

wszak wiadomo leń poczciwiec

to człowieczy jest leniwiec

i ten chlebek, choć po woli

to z dnia na dzień go wtranżoli.

 

Choć na wyciągnięcie ręki

stoi panna, której wdzięki

niejednego by skusiły

a dla lenia szkoda siły

 

by się podnieść i zagadać

aby potem ją posiadać

nie chce nawet utyskiwać

on się woli wylegiwać.

 

Ja z lenistwa wiersz zakończę

i do lenia się przyłączę

bo przyjemniej jest w duecie

- a wy na to, co powiecie?

Opublikowano

żadnej pannie nie przepuścił

i przez lata się łajdaczył

teraz gdy ma worek pusty

ładnie sobie wytłumaczył

 

że leniwy ciągle leży

na kanapie proszę pana

dawno dostał już odleżyn

bo kanapa do chrapania

 

w noc piłuje w dzień piłuje

no to po co jemu baba

niechaj żarcie uszykuje

a coś więcej - szkoda gadać

:)))

 

 

Opublikowano

@Marek.zak1

Piątek, świątek czy w niedzielę

chcę czy nie chcę to w mym ciele

drzemie sobie leń nad lenie

co przeszkadza mi szalenie

 

bo gdy z drzemki się obudzi

zamiast ruszyć w stronę ludzi

on przygniata mnie w fotelu

i tak szepcze: Przyjacielu

 

niech tam sobie inni chodzą

pomagają albo szkodzą

niech pracują, niech się uczą

niechaj swoje brzuchy tuczą

 

ty dbaj tylko o to jedno

mocno uchwycić sprawy sedno

i zniweluj swoje ruchy

i patrz w sufit znad poduchy.

 

Pozdrawiam :)))

Opublikowano

@Marek.zak1

Już nie raz się opierałem

zgoła w innych sytuacjach

a że często wyjeżdżałem

do miast różnych w delegacjach

 

póki była trzeźwa głowa

całkiem nieźle się trzymałem

lecz po paru i to głębszych

często ściany podpierałem

 

nie inaczej z płcią nadobną

i nie chodzi o pieniądze

opierałem się dopóty

nie zagrały we mnie żądze

 

a chłop lubi być zdobywcą

opór malał z każdą "setką"

i po chwili jak kot z myszką

zabawiałem się z kobietką.

 

Co i dalej nie wyjawię

dżentelmenem nadal jestem

powiem tylko w tajemnicy,

że szalałem z wielkim gestem.

 

pozdrawiam :)))

Opublikowano

@Marek.zak1

Lecz gdy wierność jest poddańcza

to przez furtkę, wyrwę, bokiem

pędzisz chłopie w świat ułudy

z przysłoniętym prawym okiem

 

lewe goni za lewizną

nieraz z przymrużeniem oka

lecz do czasu, gdy właściciel

nie zesunie się z wysoka

 

czyli z brzucha, bo inaczej

musiał by budować szaniec

by na wierzchu był tym trzecim

a to byłby przekładaniec.

 

Pozdrawiam :)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...