Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

synku toczysz 

kamień od poczęcia

moje hormony

zsupłały ci umysł

wyznaczyły tętno

 

kobiety są

bardziej u siebie

rozrywając boleśnie

jedna drugą 

przez pokolenia

 

związałam cię sobą

odgórną schedą

dla mnie też obcą

choć krwią płynącą

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Somalija (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@fregamo szukałam takiego słowa, które wyrazi zmienianie neuronów nieświadomego męskiego płodu przez kobiece hormony jego matki. Nie chciałam, żeby było drastyczne tylko prawdziwe. Dziękuję za wychwycenie błędu i cenną uwagę. Jeszcze pomyślę: ,,zesupłać'', ,,uwięzić'' . Na pewno nie ,, stworzyć'' , bo pominiemy rolę ojca i indywidualne cechy każdego z nas . 

Pozdrawiam 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Somalija (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Somalija a myślisz że kobiet dzieci dziewcząt to nie dotyczy...

nieświadomego płodu...?

czy Ty wg myślisz..?

kobieta od mężczyzny... niczym się nie różni...

to ten sam gatunek

niezbędni

i nie wytknąłem Ci błędu...

raczej zastanowiła mnie wypowiedź...

Somalija...

każdy mężczyzna jest synem...

każda kobieta jest córką...

córko

jestem pełen podziwu...

ale nie bój się mnie jak inni

tzn...

jesteśmy sobie równi...

porzuć rękawice...

pozdrawiam

 

 

 

 

Opublikowano

@fregamo nie boję się Ciebie. Chętnie z Tobą porozmawiam. 

Nie musisz, mi zarzucać, że nie myślę, bo to akurat mnie nie dotyczy.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Chłopak przychodząc na świat, jeśli chodzi o rozwój, ma średnio ( statystycznie) 80 % tego, co dziewczynka. Jego start jest słabszy przez to, że ,,walczy'' z nieprzyjaznym sobie środowiskiem.  

Chłopak  przez cały rok goni dziewczynkę, bo ,, kobiety są bardziej u siebie''.

Zastanawiam się w tym wierszu nad swoim synem, na ile go już ,,ukierunkowałam"...

Opublikowano

@fregamo wiem, nie miałam na to wpływu.

Postanowiłam napisać, o tym ,,dziedzictwie".

 

,,Związałam Cię sobą,

odgórną schedą

dla mnie też obcą

choć krwią płynącą."

 

Nie tylko to chciałeś powiedzieć, napisałeś, że nie myślę...

  • 2 lata później...
  • Somalija zmienił(a) tytuł na męskie życie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...