Piszę wiersze

[Licho]

jestem kobietą

najogólniej stara Ewa z przestrzeni

niewidzialności
na granicy wyobraźni oczekuję rzeczy
niezwykłych

niech jeszcze dokonują się we mnie

 

ech ta wolność bez kalendarza
słowem pękam ze śmiechu
słowem wypłakuję się na śmierć
i wariuję z gorliwością biednego błazna

 

miłości spełniają się teraz w wierszach
prawdziwa była ostatnim prezentem
poza nią nie ma już nic wartego życia
szkoda że nie umarłam z rozkoszy

[ais]

Oglądałam ostatnio Madonnę i... nie poznałam jej. Mieć sześćdziesiąt lat w szołbiznesie, to jakby miec dżumę, albo podwójnego koronawirusa! Wszystkie drzwi pozamykane. Głuchy telefon. Odwrócony wzrok na ulicy. Ale błagam!

Czy trzeba od razu wyglądać, jak pranuczka Czyngis Chana!

Okropność :(

Stare Ewy nie wstydźmy się siebie! Piękno, które było na zewnątrz, teraz ukryło się wewnątrz i naprawdę tylko nieliczni mają możliwość, aby je dostrzeć. 

Stara, piękna Ewa jest niczym kwiat paproci.

O, i tyle, bo sie rozpisałam.

:)

 

Edytowane 25 Marca 2020 przez AOU
zmiana wyrazu (wyświetl historię edycji)

[Licho]

W internecie możemy mieć tyle lat ile chcemy, wystarczy rozwinąć fantazję. :)