Ślady

[Norbert Serniczek]

Jak tu kopać.
W ziemii wspomnień.
Gdy każda gruda boli.
I tli się płomień.

 

Jak tu grzebać.
Kawałek siebie.
Martwy i chory.
Przy błękitnym niebie.

 

Gdzie szukać śladów.
Które już zniknęły.
Na zimnym wietrze.

W nicość się rozpłynęły.

 

Jak zasypać.
Gdy ziemia łomocze.
O martwe wspomnienia.
I tylko śmierć chichocze.

Edytowane 22 Marca 2020 przez Rentier Cottard (wyświetl historię edycji)

[Archie_J]

Wg mnie do dopracowania.

Nie rozumiem zamysłu kropek na końcu każdego wersu, trochę mnie to razi.

[Somalija]

Ja uważam, że wiersz jest wart poświęcenia mu dłuższej chwili. Autor opisał ból rozstania z czworonożnym przyjacielem, którego własnoręcznie zakopał gdzieś pod ,, niebieskim niebem''.

 

Sugeruję autorowi zmianę tytułu, by wskazywał na to, co zawarte w wierszu. A kropki, cóż... ? Przeszkadzają. 

Ogólnie wiersz bardzo  mi podchodzi ; )

 

[Gość]

@Rentier Cottard  Bardzo trudno jest się pożegnać ze swoim czworonożnym przyjacielem, którego się kochało... Bo często kochamy swoich małych przyjaciół. Dobrze, że czasami ktoś o tym pisze, a szczególnie, kiedy robi to tak dobrze.

Pozdrawiam Autora :)

Edytowane 23 Marca 2020 przez Gość (wyświetl historię edycji)

[ais]

Jestem tego samego zdania, co:

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Na pewno warto przysiąść i popracować nad wierszem

Pozdrawiam