w podeszłych czasach wciąż jesteśmy młodzi

[tetu]

nie mów do mnie jak do starej baby
naszą wspólną cechą są niedoskonałości 
zbyt dobrze rozumiemy ich sens

 

dlatego światło ociera się o nadgarstki
dzieli nasz los na pół nie gaśnie ot tak

 

bywa że oślepia 
wtedy mrużę oczy i jestem gotowa biec 
do miejsca w którym zaczynałam od ciebie

 

mam prawo do wzajemności i miłosnych wierszy
wierciłeś dziurę w brzuchu noszę ogród pełen zorzy*
alejki uniesień pamiętają tańczące dłonie

 

dotykały obu stron księżyca od pępka po cień 
przybierał kształt meteorytu i płonął
białym wierszem roztaczał jasność

 

więc nie mów do mnie jak do starej baby
w podeszłych czasach wciąż jesteśmy młodzi

 

 

*“A kiedy będziesz moją żoną…” Kazimierz Przerwa-Tetmajer

[Krzysic4 czarno bialym]

Fenomenalne kurna

Zazdraszczam pióra 

Edytowane 22 Marca 2020 przez Marcin Krzysica (wyświetl historię edycji)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - jest fajnie - słowo stara baba jest bogate...

                                                                                          Uśmiechu życzę.

[tetu]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki Marcin. Pozdrawiam.

Tak Waldziu, zwłaszcza w doświadczenia;) Pozdrawiam.