Chciałbym

[Norbert Serniczek]

 

Chciałbym.
Móc omijać płomienie.
Szerokim łukiem.
Niczego nie zmienie.

 

Uwolnić się.
Z okowów umysłu.
Ulotnić się cichutko.
Cierpienie każdego zmysłu.

 

Rozum mówi tak.
Serce woła nie.
Lecę jak ćma.
Prosto w płomienie.

 

W najsłodszy ogień.
Gorący żar zapomnienia.
Ale mi nie wolno.
To wiele zmienia.

Edytowane 18 Marca 2020 przez Rentier Cottard (wyświetl historię edycji)

[Somalija]

@Rentier CottardCottardCottardCoCCoCottCottardCCottard

 

Wspaniały wiersz, lakonicznie na tamat. Szczególnie gratuluję ostatniej strofy. Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Gość]

@Rentier Cottard  Nie wiem, czy dobrze interpretuję ten "gorący żar zapomnienia", ale wiem, że jeżeli serce i rozum nie potrafią wspólnie dojść do porozumienia, należy jednak słuchać serca...

Masz bardzo ciekawe, głębokie przemyślenia i w interesujący sposób je wyrażasz. Dobry wiersz :)

Uśmiechu życzę, bo kiedy się uśmiechamy świat zaczyna uśmiechać się do nas... ;)

 

[Somalija]

Koniecznie trzeba słuchać serca, bo umysł się wyciszy, może nie potrzebny  będzie płomień, może poprostu czas wyleczy rany...