Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

czasami
aż powietrze się unosi
i wyrywa – kocham
ale nie powraca

echo zamienia się w białego łabędzia
rozmów
robię na drutach kubraczek

myśl tęsknie drga na wietrze  
zapatrzona nasłuchuję trzepotu

dziergam ze wspomnień

kolejny rządek i szorstkie chwile

ranią dłonie
ścieg wyrównam
będzie dobrze


tylko

znowu tracę wątek

na wpół pewna
jakby – mój ty
już nie miało się dokonać

 

 

Edytowane przez beta_b (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@beta_b Beta, lirycznie, pięknie, do czego zdążyłaś już nas przyzwyczaić. Kilka dopelniaczowek, ale Ty wiesz lepiej czy w tym utworze mają zastosowanie. Pozdrawiam

Opublikowano

@zuzia Tekst nawiązuje do baśni Braci Grimm o łabędziach; zastosowałam archaiczną może formę: mój ci ty, ale celowo - sens trzyma. W baśni klątwa zatrzymała braci w ciele łabędzi, dopiero plecione koszule miały je odczarować. Tu klątwa dotyczy nieodwzajemnionej miłości. Dzięki za komentarz, bb

 

 

@Dag jestem nieco zaskoczona pochwałą ;) A co do dopelniaczówek to się nie znam, ale jestem otwarta na sugestie. Tu mi rzęzi ostatnia zwrotka. bb

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Beta, zdecyduj sama, nie czuję się upoważniona wchodzenia w szpilkach na Twoje wersy.

Poczekaj, zaraz zerknę na ostatnią zwrotkę.

Opublikowano

@beta_b

" ale znowu tracę wątek"

gorąca fala powraca 

ukłuciem życie w mozaikę kruszy

 

zaczynam od początku 

ściegiem krzyżykowym

 

jakby mój ci ty

już nie miało się dokonać

 

Tak tylko luźne myśli.

Pozdrawiam

 

 

 

Opublikowano

Beatrycze

 

trochę pokombinowałem, co Ty na to...

 

czasami
aż powietrze się unosi
i wyrywa – kocham
ale nie powraca

echo zamienia się w białego łabędzia
rozmów
robię na drutach kubraczek

myśl tęsknie drga na wietrze  
zapatrzona nasłuchuję trzepotu

dziergam ze wspomnień

kolejny rządek szorstkie chwile

ranią dłonie
ścieg wyrównam
będzie dobrze


ale znowu

tracę wątek

na wpół pewna
jakby – mój ty
już nie miało się dokonać.

 

Pozdrowieństwa

 

 

 

Opublikowano

Beatuś

 

jestem, bo to ładny wiersz. Miło, że akceptacja nastąpiła bez odautorskich "ale".

A teraz z innej beczki Twojej twórczości.

Z uwagi na to, że wiersz znajduje się, nie wiem dlaczego w warsztacie, to taka reminiscencja;

w Moich Dokumentach mam Twój wiersz i sprawdziłem go z tym samym na Twoim profilu,

ale on u mnie inaczej brzmi, nie wiem dlaczego, oto on:

 

          Prowadziłam cię

 

przez wierzchołek złości.

 

z bezsilności biłaś ścianę,

a i mnie myślami, zaciskałaś oczy

chcąc niemożliwego, upierając się że 

ego ma prawo do tego.

 

zrobiłyśmy jeszcze postój na wybuch,
popiłaś go łzami i wargę zagryzłaś 
jak baton, patrząc spod grzywki w dolinę 
goryczy, gdy z powiek spadł kamień.

buty mam mocne, ale nogi słabe
od śliskiej krawędzi matczynej kontroli;
widziałam walkę i to, że odpuszczasz,
przez skórę czułam, jak bardzo cię boli
szukałam znaków na trasie i w niebie,
byś nie zgubiła prostej ścieżki przed sobą.

                             *

łąka pachniała, gdy we mnie wtulona
paplałaś z radością i wzięłaś pod rękę,
śpiewając w spokoju.

oj ty moja kochana, 
dojrzewająca
wisienko.

 

Piękny wiersz bez dwóch zdań

a propos

kiedy ujrzy światło Twój wytęskniony tomik?

 

 

Opublikowano

@egzegeta to wiersz z 2013, jeszcze była z nami Gabrysia Cabaj, dla mnie autorytet. Ta wersja poniżej nie jest może lepsza? A co do tomiku - nie czuję się na siłach. I nie kokietuję - naprawdę mam problemy z wyceną ich jakości. Ściskam ciepło, czekam na Twoje wiersze. bb

 

Prowadziłam

...cię córeczko przez wierzchołek złości
z bezsilności biłaś ścianę a i mnie
myślami, zaciskałaś oczy chcąc
niemożliwego, upierając się że
ego ma prawo do tego

zrobiłyśmy jeszcze postój na wybuch
popiłaś go łzami i wargę gryzłaś
jak baton, patrząc spod grzywki w dolinę
goryczy gdy z nieba spadł kamień

buty mam mocne ale nogi słabe
od śliskiej krawędzi matczynej kontroli
widziałam walkę i to że odpuszczasz
przez skórę czułam że emocja boli
szukałam znaków na trasie i w niebie
by ścieżki nie zgubić prostej przed siebie

łąka pachniała gdy we mnie wtulona
paplałaś z radością i wzięłaś pod rękę
śpiewając piosenkę uspokojona

oj ty moja kochana
w okresie dojrzewania
wisienko

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Beatrycze

o czym Ty prawisz, to jest kokietowanie na wskroś poetyckie.

Ty masz dobre i b. dobre wiersze (oprócz rymowanek).

Twoje:

"On patrzył w niebo ja patrzę w niego" -  figuruje w moich ulubionych :)

Co do mnie, może gdzieś tam przeczytasz moje nowe.

Ciekaw jestem wierszy Siostry Twej :)

 

Pozdrawiam

taki jeden :)

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • W dawnych czasach gdy nie było telewizorów ani żarówek słynny Don Kichot walczył z wiatrakami. Wokól rozpościerały się mateczniki i zielone bory pełne paproci brzóz i modrzewi.Jednym słowem sielanka.        Gdy zegar na Ratuszu wybił szóstą rano towarzysz Birkut przetarł oczy i ziewnął.Jego rude włosy były nastroszone.       - Trzeba wstać- rzekł Birkut i podniósł się z legowiska. Umył zęby i ogolił facjatę.W goleniu miał wprawę bo nieraz musiał golić Zdeba z siódmej klasy gdy szykowała się klasówka z matmy a Zdeb chciał pięknym wyglądem przypodobać się profesorce z matmy. - I znów wrabiamy 300 % normy- powiedział sam do siebie Birkut. Miał już trzy medale przodownika pracy i nie poprzestawał na tym.Zasiedlanie galaktyki Drogi Mlecznej to nie zabawa ale wielkie przedsięwzięcie.Terraformowanie planet było dla Brikuta chlebem codziennym.I szparko sunał co dzien swoim grawilotem przez otchłanie kosmosu omijając wdzięcznie czarne dziury i gwiazdy żelazne.         Birkut poświęcał się dla partii a dobro ludu pracującego i chłopstwa było jego priorytetem.         Nawet gdy jego grawilot zaatakowali Zorgoni ,którzy  lubili ogień nie przejmował się. Wierzył w zwycięstwo towarzysza Lenina partii i robotników.Był bardzo oddany eksploracji galaktyki.Nigdy nie opuścił pochodu 1 majowego i zawsze niósl w pierwszym szeregu czerwony sztandar. A czerwony jak wiemy to kolor miłości albo klasy robotniczej.       Pierwsze faktorie krążace na orbicie wokół Proximy Centaurii oddalej od Ziemi od 2 lata świetlne konstruował właśnie Birkut  razem z kolegami z PZPR.  Wiązki tachionów jak westchnienia syren oplatały okoliczne gwiazdy.        Zaczynał się nowy dzień pracy.Birkut zapakował drugie śniadanie do plecaka i ruszył na kosmodrom do swojego grawilotu.Przed nim był dzień pełen silaczki i pracy który był podobny do wszystkich 768 dni tego roku.Gdy zegar  na Ratuszu wybił południe  osiedle zaaatakowali Zorgoni. Mury waliły się jak podczas trzęsienia ziemi. Myśliwce antygrawitacyjne Zorgonów siały zamieszanie i spustoszenie a miotacze antymaterii obracały w perzynę całe budynki.       - O rety--pomyślał Birkut- ale gospodarz się wkurzy jak zobaczy ten nieprządek.         Grawilot Birkuta też został trafiony przez Zorgonów i całą drogę do centrum Drogi Mlecznej Birkut odbył na piechotę.Wieczorem ataki Zorgonów ustały i w telewizji na kanale 952 podano do wiadomości nazwiska przodowników pracy. Spiker wymienił też Birkuta.         - Ku chwale ojczyzny obywatelu generale- rzekł do siebie Birkut podjadając krucle i kalopki i zapijając dzbanem dużym ampatuzy.          Nigdy nie wiodomo co przytrafi się nam przy ekspolarcji galaktyki. Przyszłość jest owiana tajemnicą choć jak wiemy plan wieloletni jest taki że za 300 lat tysiące planet typu Ziemia będzie zamieszkiwało około 960 miliardów obywatelii  a na szlakach Drogi Mlecznej będą uwijały się miliony grawilotów. Jednym słowem naród z  partią partia z narodem.        Dobranoc  kochane łobuzy.        Jutro będzie lepiej.
    • Do stuletniej Ratuszowej Wchodzi Janusz w dresie nowym I Grażyna, jego żona, W bury sweter wystrojona.   Za Grażyną pędem leci W brudnych bluzkach czworo dzieci. Plamy z jagód na policzkach, Kurz wraz z błotem na trzewiczkach.   Przy stoliku siedli żwawo, Patrzą w lewo oraz w prawo, Nagle Janusz na kelnera Grubym basem się wydziera.   Zamówili sześć kotletów, Z groszkiem grubych sześć omletów, Barszczu  porcje małe cztery Ciastek z kremem pół patery.   Zosia barszczyk w filiżance W  brudne, mokre bierze palce, Trach! I z filiżanki małej Szczątki tylko pozostały.     Zenek zwykle na obrusie Plam piętnaście zrobić musi, Dzisiaj bardziej się postarał, Oto plamek cała chmara.   Maja  w zupie oczka łączy, Co się zaraz marnie skończy. Już  wokoło pełno barszczu, Soli, pieprzu, z uszek farszu.   Zosia w swym kotlecie dłubie A sałatę  ręką skubie, (Widział kto porządek taki?) Już pod krzesłem są ziemniaki.   Zaś Ambroży w swym omlecie Grzebie palcem – dobrze wiecie, Że ten zwyczaj nieuroczy Widzów wielce kłuje w oczy.   Już na krześle Zosi plama (Ramionami wzrusza mama) Na Zenkowym (co za czasy!) Leży skórka od kiełbasy.     Gdy się czworgu dzieci miłych Posiedzenie już znudziło, Zenek z Mają z  wielkim krzykiem W bieg ruszyli wśród stolików.   Już ściągnięte dwie serwety, Na podłodze zaś kotlety, Naleśniki, tortu kawał. Jak zabawa, to zabawa…   Nie jest raczej niespodzianką Dla Alicji i dla Hanki, Że rodzinka ta upiorna, Rozwydrzona i niesforna,   Bez kultury i sumienia Chyłkiem wyszła – bez płacenia. Wkrótce  zaś, jak co niedzielę, Znów modliła się w kościele…
    • pociągiem zdarzeń licho jedzie - mówi o nie dziś jest mój dzień   nie pomyślało jednaki że to lipa  - bo ten pociąg jedzie tam gdzie chce   nie pomoże semafor ani byle mgła jego są tory więc  sobie mknie   tam gdzie rzeki  drzew cienie gdzie wiatr miły wesoły sen   pociąg zdarzeń to poezja wie o tym horyzont   ale nie wie o tym licho które pcha  się tam gdzie  go nie chcą     
    • @Deonix_ Deo :) dzięki       
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Marek.zak1 Rzeczywiście, mixy są najbardziej twórcze, również w związkach :)  Medytacyjni mnisi i nakręceni na maxa furiosi są samotni - pierwsi z wyboru, drudzy... bo nikt ich nie chce :D ;) Również pozdrowienia              @Rafael Marius :) dzięki               
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...